Artykuły

Przed 10 laty na scenie Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie zadebiutował Dziecięcy Teatr Ruchu Eurytmia Mali artyści, wśród których była grupa dzieci niesłyszących, zaprezentowali spektakl "Tęczowy most". Scenariusz i choreografię przygotowała Maria Burniewicz, która też przedstawienie muzycznie opracowała i wyreżyserowała.

Eurytmia pracuje - bez rozgłosu - do dziś. Najmłodsi aktorzy chodzą do pierwszej klasy podstawówki, najstarsi za dwa lata przystąpią do matury, a później - być może - wybiorą studia artystyczne.

Ład, takt, harmonia

Teatr Eurytmia powstał pod auspicjami Fundacji Sztuki Pantomima Olsztyńska, w której wówczas rozpoczęto wieloletni program integracyjny "Być razem". Zaangażowano do tego grono doświadczonych autorów teatralnych - reżyserów i pedagogów. Wykorzystując ekspresję niepełnosprawnych, wyzwalaną przez teatr, taniec, plastykę, dążyli tą drogą do ich integracji ze zdrowymi.

Greckie słowo eurythmia oznacza ład, takt, harmonię. Określa harmonijny układ rytmu w poezji i prozie, ale także - w muzyce - zgodność ruchów tanecznych z rytmem muzycznym. Takie też są spektakle dziecięcego teatru Marii Burniewicz - przedstawiają zharmonizowane opowieści słowno-muzyczno-taneczne o Dobru pod różnymi postaciami.

Takie więc po pierwszym - "Tęczowym moście" - były następne: "Trzy dary" (1995 r., scenariusz, choreografia, opracowanie muzyczne i reżyseria Maria Burniewicz), "Opowieść o najbrzydszych ropuchach świata..." (1996 r., scenariusz i reżyseria Małgorzata Sienkiewicz), "Święta, święta..." (1996 r" scenariusz, choreografia i reżyseria Maria Burniewicz). Wszystkie miały premierę na scenie olsztyńskiego Teatru im. Stefana Jaracza.

Kolejny spektakl - "Tańce eurytmiczne" (scenariusz, choreografia, opracowanie muzyczne i reżyseria Maria Burniewicz) - miał premierę w kwietniu 1997 roku w Berlinie. Dwa miesiące później odbyła się jego polska premiera - oczywiście na scenie Teatru Jaracza. Fragmenty pokazano w "Teleexpressie". W następnym roku zespół zaproszono na X Warszawski Przegląd Twórczości Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej "Nike z Samotraki". W półgodzinnej relacji z tej imprezy, pokazanej przez telewizyjną "Dwójkę", występowała również Eurytmia, a jej artyści mówili o swojej pracy. Dwudziestominutowy reportaż o zespole wyemitowała także Telewizja Polonia.

Droga integracji

Oprócz teatru pantomimy głuchych i Eurytmii Fundacja Sztuki Pantomima Olsztyńska wspierała wówczas jeszcze Teatrzyk Cieni, prowadzony przez Małgorzatę Sienkiewicz i Ryszarda Choińskiego. Przeważały w nim dzieci z rodzin cygańskich i zaniedbanych wychowawczo.

Fundacja opiekowała się także grupą plastyczną, którą kierowali Julia Tarnowska i Ryszard Choiński. Należały do niej dzieci niepełnosprawne, dzieci z rodzin patologicznych oraz ubogie dzieci romskie. Zajęcia z nimi pomyślano jako przygotowanie do występów w grupie teatralnej. Zakończyły się w czerwcu 1998 roku wystawą dokonań plastycznych członków grupy.

"Zaczarowana skrzyneczka"

Zespoły dziecięce fundacji nazywano Małą Pantomimą. Dziś Fundacji Sztuki Pantomima Olsztyńska już nie ma. Rozwiązała się w pierwszej połowie 2002 roku. Z działających przy niej grup dziecięcych pozostał jedynie teatr Eurytmia, obecnie skupiający dwudziestkę dzieciaków. Pracuje pod egidą Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Gest, które przygarnęło też coraz szczuplejszy zespół Pantomimy Olsztyńskiej.

Ostatni dotychczas spektakl Eurytmii - dwuczęściowe widowisko "Prowadź, dróżko" - miał premierę na deskach Teatru Jaracza w 1999 r.

Najnowszy - "Zaczarowana skrzyneczka", na motywach cygańskiej bajki

- właśnie powstaje. Dwie główne role - Cygana Bachtały i Duszy Bukowego Lasu - grają Kuba Korzunowicz i Lena Mokrzecka. Premiera planowana jest na kwiecień br. Fragmenty przedstawienia pokazano w olsztyńskim Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych. Pokaz połączono z uroczystym, jubileuszowym spotkaniem byłych i obecnych członków zespołu oraz ich rodziców i innych zaproszonych gości.