Listopadowa arcypolska melancholia
"Patty Diphusa" w reż. Marty Ogrodzińskiej w TR Warszawa. Pisze HB [Hanna Baltyn] w Foyer.
Patty, czyli Ewa Kasprzyk [na zdjęciu], wkracza do teatru z ulicy i prosto z mostu zaczyna opowieść o swoich niebywałych wyczynach seksualnych. Różowa peruka upodabnia ją do burdelowego flaminga, który z trudem, w pijackim widzie kołysze się na wysokich obcasach z pleksi. Patty równie swobodnie czuje się tutaj, jak gwałcona zbiorowo w parkowych zaroślach. Almodówarowi zależało na stworzeniu bohaterki zdeprawowanej, ale i zdystansowanej. Polska Patty zaczyna niestety hamletyzować, pozbywa się sztucznych rzęs i peruki, obnaża jako nieszczęśliwa kobieta. Trochę za dużo tych tragicznych rysów, listopadowej arcypolskiej melancholii.
