Artykuły

Występy Magdy Umer oraz reaktywowanego na jeden dzień zespołu Alibabki uświetniły w czwartek inaugurację działalności internetowego publicznego Cyfrowego Archiwum Agnieszki Osieckiej. "To pierwsze w Polsce tak obszerne, zdigitalizowane archiwum poetyckie, dostępne dla odbiorców bez ograniczeń" - podkreśliła Agata Passent, córka poetki.

Cyfrowe Archiwum Agnieszki Osieckiej dostępne jest pod internetowym adresem:

www.archiwumagnieszkiosieckiej.pl.

"Zawiera mnóstwo skarbów związanych z moją mamą. (...) To świetny materiał dla antropologów, bo pokazuje Agnieszkę Osiecką nie tylko jako autorkę, ale też jako kobietę" - mówiła podczas czwartkowej uroczystości zorganizowanej w warszawskim Teatrze Polonia Agata Passent, córka Osieckiej, prowadząca Fundację Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej.

Inauguracja działalności archiwum połączona była z promocją 10. tomu Wielkiego Śpiewnika Agnieszki Osieckiej, wydawanego przez Fundację. Piosenki napisane przez Osiecką zaśpiewała m.in. przyjaciółka artystki - Magda Umer, a także zespół Alibabki, który zawiesił swą działalność w latach 80. Na prośbę, m.in. Agaty Passent, jego byłe członkinie zgodziły się jednak zaśpiewać kilka utworów

Agnieszki Osieckiej, m.in. "Samotną rękawiczkę".

Archiwum Agnieszki Osieckiej, z którego - po digitalizacji - można już w części korzystać w internecie to m.in. ok. 1300 teczek A4 i trzech tysięcy fotografii, odbitek i negatywów. Zbiór składa się z dwóch części: osobistych materiałów poetki oraz z części literackiej, na którą składają się m.in. programy teatralne, plakaty i recenzje.

Na razie udostępniono m.in. skany maszynopisów i rękopisów wierszy Osieckiej, jej prozy i sztuk; dzienników, które w grubych zeszytach autorka prowadziła od czasów dzieciństwa (lata 50.) do lat 90. oraz przedmiotów należących do poetki, m.in. otrzymanych przez nią orderów, drewnianych figurek, lupy, części ulubionej zastawy kuchennej itp.

Archiwum będzie stopniowo wzbogacane i uzupełniane o kolejne pamiątki i listy. Następna część zbiorów ma zostać udostępniona jesienią; będzie to m.in. duży zbiór fotografii autorstwa samej poetki, która podczas studiów na wydziale reżyserii w łódzkiej Szkole Filmowej zainteresowała się fotografią oraz relacje z podróży i obfita korespondencja, na którą składają się listy do i od

przedstawicieli ludzi polskiej literatury: m.in. Jeremiego Przybory, Jerzego Giedroycia, Marka Hłaski.

Agnieszka Osiecka zmarła 7 marca 1997 r. Rodzina poetki przekazała jej archiwum bezpłatnie na 10 lat w depozyt do Muzeum Literatury w Warszawie. Gdy termin depozytu minął, rodzina zdecydowała się nieodpłatnie udostępnić archiwum Osieckiej, wcześniej uporządkowane, zinwentaryzowane i zdigitalizowane. Merytoryczną opieką objął ten projekt historyk Andrzej Klubiński, pracownik

Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych. Dyrektorem zarządzającym Archiwum została Magdalena Nosal, studentka Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, od lat związana z Fundacją "Okularnicy" im. Agnieszki Osieckiej.

Dla Archiwum pracują też studentki i studenci archiwistyki na Wydziale Historii UW w ramach stażu. Opiekunem Archiwum jest - wraz z rodziną Agnieszki Osieckiej - Rada Fundacji Okularnicy.

Agnieszka Osiecka (1936-97) była poetką i autorką ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek, z których wiele stało się przebojami. Wśród nich: "Okularnicy", "Damą być", "Niech żyje bal", Małgośka", "Nie spoczniemy", które przeszły do historii polskiej piosenki. Wiersze Osieckiej zostały zebrane m.in. w zbiorze "Wada serca", muzycznych widowiskach teatralnych ("Niech no tylko zakwitną jabłonie",

"Apetyt na czereśnie") i telewizyjnych "(Listy śpiewające"). Pisała także prozę ("Biała bluzka", "Czarna wiewiórka"), książki dla dzieci i młodzieży ("Salon gier") i wspomnienia ("Szpetni czterdziestoletni"). Zajmowała się również dziennikarstwem i reżyserią - na początku lat 50. studiowała dziennikarstwo, potem rozpoczęła naukę w łódzkiej szkole filmowej.