Nowy teatr Nowy?
Po doświadczeniach Zbigniewa Brzozy żaden rozsądny twórca teatru z wyższej niż niska półka, myślący bardziej o teatrze, niż polityce, tu nie przyjdzie - komentarz Dariusza Pawłowskiego do sytuacji Teatru Nowego w Łodzi.
Ja jeszcze o Teatrze Nowym, dobrze? Bo mam wrażenie, że dziś coraz szybciej wracamy do stanu: oj tam, oj tam, nic się nie stało. A przecież stało się, i jeszcze się stanie. Jakoś nie potrafię uwierzyć, że ogłoszony przez prezydenta Łodzi konkurs na dyrektora artystycznego Nowego wygra inny twórca, niż określany delikatnie sformułowaniem "kontrowersyjny". Bo bardziej się będzie liczyło to, co głosi, niż to, co zrobił lub co myśli o sztuce. To znaczy, to, co zrobił i co myśli o sztuce, musi być zgodne z tym, co głosi Pan prezydent. Wiem, że to zagmatwane, ale w zagmatwanej, by nie powiedzieć beznadziejnej, sytuacji znalazł się łódzki Teatr Nowy. Jego upolitycznienie, autorstwa prezydenta miasta, będzie się - moim zdaniem - odbijało czkawką jeszcze długo po tym, jak tego prezydenta nie będzie. Polityczny kontynuator prezydenta Kropiwnickiego, czy ewentualny jego następca z dzisiejszej opozycji, by odpolitycznić Nowy, będą musieli poczynić działania polityczne: zastąpić ludzi powiązanych z obecnym prezydentem swoimi. Zatem nowi ludzie także będą z politycznego nadania, a przy takich możliwościach pokusy dla polityków (z każdej opcji) są niestety duże. Po doświadczeniach Zbigniewa Brzozy żaden rozsądny twórca teatru z wyższej niż niska półka, myślący bardziej o teatrze, niż polityce, tu nie przyjdzie. Koniec?
A może początek? Może artyści Nowego, którzy nie godzą się na obecną rzeczywistość, powinni założyć nowy Teatr Nowy? Udało się to w dawnych gorszych czasach, może się uda w ponoć lepszych? To nie musi być oddanie frontu prezydentowi, bo polityczny teatr miejski polegnie swym repertuarem. Na nową ustawę o instytucjach kulturalnych też przyjdzie poczekać. Wiccmoże niemana co czekać?
