Kuku tragiczno-komiczne
"Kuku na muniu" pod opieką art. Barbary Zachmoc, Juliusza Stańdy i Tomasza Szymańskiego w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie. Ocenia Stefan Drajewski w Głosie Wielkopolskim.
Na podwórku zatrzymali się bezdomni z całym swoim dobytkiem. Ona (Joanna Kulczyńska) ubrana na cebulę, on (Maciej Hązła) podobnie. Reszta dobytku w wózku dziecięcym. Szkoda tylko, że ten wózek lśni nowością, w odróżnieniu od ich strojów. Zatrzymali się na chwilę, by jak kiedyś wędrowni kuglarze zagrać przedstawienie i zarobić na chleb... Nie wiem tylko, czy by zarobili, gdyby wyszli z teatru na prawdziwą ulicę, bo kto chciałby płacić za śpiewanie o śmierci?
"Kuku na muniu czyli tragifarsa na śmierć i muzykę" powstała na motywach wierszy Macieja Rembarza do których muzykę skomponował Jarosław Kostka Wiersze Rembarza na wskroś współczesne, nawiązują z jednej strony do tradycji barokowej przedstawiania tego tematu, z drugiej do bliższego nam dwudziestowiecznego turpizmu. Momentami są przerażające, ale momentami zupełnie zabawne. Poeta stara się oswoić współczesnych ze śmiercią, potraktować ją normalnie i naturalnie. Charakter wierszy podkreśla przede wszystkim muzyka Czy jest ilustracyjna? Na pewno, ale też nie do końca i nie we wszystkich piosenkach. Kostka słucha poety, ale nie ulega mu. Kiedy ten stylizuje, kompozytor szuka odpowiedniego idiomu w przeszłości Są jednak utwory, w których idzie pod prąd. Aktorom, nad pracą których czuwali: Barbara Zachmoc (scenografia), Juliusz Stańda (ruch sceniczny] i Tomasz Szymański (reżyseria), udało stworzyć się przejmującą opowieść sceniczną, wydobyć z tekstów piosenek tragizm, komizm, zabawę (świetny fragment z odwołaniem do gier dziecięcych na podwórku), liryzm i śmiertelną powagę. Joanna Kulczyńska mogła się nareszcie wyśpiewać, a robi to wspaniale. Jej ciemna barwa głosu znakomicie współgra z tym, o czym śpiewa Maciej Hązła jest nieco bardziej stonowany i powściągliwy w wyrażaniu emocji. Świetnie się dopełniają.
