"I więcej nic nie pamiętam..."
"I więcej nic nie pamiętam..." w reż. Piotra Jędrzejasa Teatru Na Woli w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie. Pisze Danuta Maciejewska w portalu yeppy.pl.
Matka i córka. Bohaterska lekarka z warszawskiego getta i aktorka na oczach publiczności próbują nawiązać dialog... o przeszłości, lecz nie tylko.
"Przychodzę czasem na ulicę Sienną czy Śliską, patrzę na bramę szpitala, zaglądam przez kraty i widzę, że nie ma już rajskich jabłoni, które tu kwitły. Ale zamykam oczy i wtedy otwiera się brama, ta od Śliskiej, gdzie kiedyś rozebrało się bezdomne dziecko, i wychodzą z niej wszyscy ci, których nie ma...". To jedne z ostatnich słów wspomnień Adiny Blady Szwajger, dowód na to, że przeszłość nie jest wiecznie zamkniętą księgą. Lekarz pediatra żydowskiego pochodzenia, łączniczka ŻOB po stronie aryjskiej oraz później uczestniczka Powstania Warszawskiego, od 1940 roku pracowała w Szpitalu Dziecięcym Bersonów i Baumanów. Kiedy dotarła do niej wiadomość o rychłym wejściu gestapo do szpitala, podała dzieciom śmiertelną dawkę morfiny, aby oszczędzić im gorszej śmierci. W latach 70. XX wieku, za namową Marka Edelmana, spisała swoje wspomnienia.
Niedawno, nakładem Świata Książki, ukazało się ich wznowienie. Równolegle z nim w Teatrze Na Woli w Warszawie z relacją Adiny Blady Szwajger zmaga się aktorka, Alina Świdowska. Jednak monodram "I więcej nic nie pamiętam" nie jest tylko kolejną sztuką o getcie. To także opowieść o relacjach matka - córka, gdyż gra w nim córka lekarki, mówiąc o sprawach, których matka nigdy w domu nie poruszała. Jak sama mówi, dla niej jako aktorki najtrudniejszym zadaniem było opanowanie emocji...
Trudno się mówi o tak bolesnych sprawach. Trudno się o nich pisze. Obejrzenie spektaklu o nich też nie należy do łatwych. Jednak naprawdę warto, gdyż "I więcej nic nie pamiętam" to nie tylko "kolejny utwór o getcie", lecz dzieło bardzo osobiste, zarówno w wersji książkowej, jak i teatralnej.
