Janda jako... kobieta zawiedziona
Głośny spektakl "Kobieta zawiedziona" według pamiętnika Simone {#au#1396}de Beauvoir{/#}, prezentowany na scenie warszawskiego Teatru Powszechnego, będzie mogła niebawem zobaczyć lubelska publiczność. Właściwie jest to monodram, w którym występuje Krystyna Janda, a towarzyszy jej zespół muzyczny, bowiem aktorka nie tylko opowiada, ale także śpiewa - o życiu, miłości, zdradzie...
Postać bohaterki i wiwisekcja uczuć kobiety porzuconej, analizującej swoje małżeństwo, jest fikcją literacką, jednakże trudno oprzeć się wrażeniu, że autorka zawarła w niej cechy bardzo osobiste.
- Ów spektakl - mówi Krystyna Janda - to jakby analiza sposobu myślenia kobiety, analiza bólu, rozpaczy... Kobiety, która dowiaduje się, że mąż ją zdradza, a ona... postanawia przeżyć razem z nim swoją życiową tragedią i na wszystko się zgodzić. Chyba po raz pierwszy zdarzyło się w moim życiu zawodowym coś dziwnego, dotychczas niespotykanego. Ja gram, śpiewam, za mną na ekranie jest zbliżenie mojej twarzy. Kiedy mówię szeptem do mikrofonu, powstaje złudzenie bliskości, intymności nawet. Monolog uzupełniają największe francuskie przeboje: "Martwe liście", "Tombe la neige", "N'est me qui te pas"... Piękne piosenki z pięknymi tekstami Wojciecha {#au#843}Młynarskiego{/#} i Jeremiego {#au#556}Przybory{/#}.
Po spektaklu przychodzą do mnie zapłakane kobiety i rzucają mi się w objęcia. A ja tłumaczę, że gram tylko i nie mam z tą historią nic wspólnego, że nie mam dla nich rad, by mąż, który odszedł, nagle wrócił...
Zdarzyło mi się to po raz pierwszy, aby tekst przedstawienia, tak bardzo dotykał widownię. Ale to piękny tekst, który nikogo nie oskarża. Tekst, który mówi, że miłość jest jak nieszczęście, choroba, mogąca przytrafić się każdemu...
Adaptacja tekstu i reżyseria przedstawienia - Magda Umer, kierownictwo muzyczne - Wojciech Borkowski. Premiera miała miejsce w warszawskim Teatrze Powszechnym w kwietniu tego roku, natomiast w Lublinie spektakl zostanie zaprezentowany dwukrotnie: 14 listopada o godz. 17 i 20 w "Chatce Żaka".
Autorka pamiętnika, który posłużył za kanwę przedstawienia Simone de Beauvoir była partnerką życiową {#au#940}Sartre'a{/#}. Jej twórczość mieści się w kręgu literatury egzystencjalistycznej. Filozof z wykształcenia, początkowo poświęciła się pracy pedagogicznej. Pierwszą powieść "L'Invitée" opublikowała w 1943 r., drugą "Cudza krew" w 1945 r. Pięć lat potem wydała "Drugą płeć" - obszerne studium psychologiczne, poświęcone kobiecie na tle dziejów. Największy rozgłos uzyskała jej powieść "Mandaryni", za którą otrzymała w roku 1954 nagrodę Goncourtów. Istotne w twórczości Simone de Beauvoir są utwory autobiograficzne: "Pamiętnik statecznej panienki" (1958), "W sile wieku" (1960) i "Siła rzeczy" (1963), będące nie tylko wyrazem buntu przeciwko moralności mieszczańskiej, lecz także znakomitym komentarzem do filozofii Sartre'a.
Napisana w formie pamiętnika "Kobieta zawiedziona", została opublikowana w roku 1967.
