Współczesne trzy siostry
Niewielu mamy reżyserów w polskim teatrze, których nazwisko gwarantowałoby podobną skuteczność. Agnieszka Glińska pracuje dużo, szybko, często zmieniając teatry i zespoły, a efekt jej pracy bywa zazwyczaj znakomity lub co najmniej godny uwagi.
Tym razem firmowała polską premierę "Pamięci wody", debiutanckiego dramatu Brytyjki Shelagh Stephenson, z doskonałymi rolami wszystkich wykonawców - a szczególnie rewelacyjnej Agnieszki Wosińskiej.
Na pogrzeb matki zjeżdżają trzy córki. Diametralnie różnią się charakterami, temperamentami, poglądami na życie, upodobaniami. Nie trzeba długo czekać, by doszło między nimi do ostrych spięć i do scen nielicujących z powagą chwili. Lekarka Mary (Agnieszka Wosińska) ma dość złożoną naturę, w której tolerancja dla innych walczy o lepsze z bezgraniczną naiwnością w układaniu spraw własnych. Jej związku z żonatym i dzieciatym Mikiem (Piotr Bajor), udzielającym telewizyjnych porad doktorem, szczególnie nie potrafi zaakceptować Teresa (Agnieszka Pilaszewska), osoba do przesady uporządkowana. Prowadzi sklep ze zdrową żywnością wraz z mężem Frankiem (Sławomir Orzechowski), który wyzna jej w chwili szczerości, że marzy raczej o posiadaniu własnego... pubu. Absolutnym przeciwieństwem Teresy jest najmłodsza z sióstr, Katherine (Jolanta Fraszyńska), która zasadnicze kłopoty w relacjach z mężczyznami - utraciła właśnie 68 narzeczonego - zagłusza narkotykami. Jest jeszcze cień Vi (Małgorzata Niemirska), zmarłej matki. Nie bez przyczyny, jak się okaże, objawia się ona wyłącznie Mary. Dopiero śmierć rodzicielki okaże się dla niej wyzwoleniem od grzechu ciążącego na jej duszy.
Na przykładzie zawiłych losów trzech sióstr - zbieżność z dramatem Czechowa wydaje się tu nieprzypadkowa - rodzinna tragikomedia Stephenson bez osłonek pokazuje powierzchowny stosunek nas, współczesnych, do przeszłości. Możemy się o tym przekonać dzięki Agnieszce Glińskiej i jej aktor(k)om w rolach kreacjach.
