Teatr formy
"Król Mięsopust" w reż. Janusza Ryl-Krystianowskiego w Teatr Animacji w Poznaniu. Recenzja Olgierda Błażewicza w Głosie Wielkopolskim.
Stało się już tradycją, że teatr lalek w Polsce zaanektowany został niemal wyłącznie przez dzieci. A przecież jest to teatr formy, który wiele może mieć do zaproponowania widzom dorosłym - odrębną poetyką i konwencją. I coraz częściej o tym przy szczególnych okazjach przypomina.
Tak też postąpił z okazji swego sześćdziesięciolecia poznański Teatr Animacji, zapraszając tym razem widzów na godzinę 19, na "Króla Mięsopusta" Jarosława Marka Rymkiewicza A że jest to naprawdę dobry, mocny także aktorsko teatr, premierowy spektakl wzbudził zrozumiałe zainteresowanie publiczności. "Król Mięsopust" to rodzaj literackiej zabawy neoklasyczną formą, odwołująca się do baroku Calderona stylistyką i ciągłym piętrzeniem słów i powtarzających się sytuacji.
I szczerze mówiąc, ta tak wyszukana stylistyka napisanej wierszem sztuki Jarosława Marka Rymkiewicza wydaje się teraz dość odległa od naszych obecnych zainteresowań. Współczesny, posługujący się konkretem teatr jakby nas od niej po prostu odzwyczaił. I to jest chyba największą barierą w odbiorze tego bardzo wysmakowanego, ale jakby zbyt artystowskiego spektaklu.
Przedstawienie Janusza Ryla-Krystanianowskiego rozgrywa się na małej scenie sali witrażowej i ma formułę teatru maski. Owe zakładanie i zdzieranie masek, gra podtestów i znaczeń, w pierwszej zwłaszcza części przedstawienia ma dużą teatralną urodę, ale w miarę upływu czasu zaczyna już trochę nużyć. I to mimo wielu rzeczywiście świetnie pomyślanych i rozegranych scen, sytuacji i obrazów. Na dobro przedstawienia trzeba też zapisać piękne kostiumy Juli Skuratovej, dobrze komponującą się z poetyką spektaklu muzykę Roberta Łuczaka oraz sprawne aktorstwo.
