Bus Fekete jeszcze raz
Stanisław Mackiewicz był jedynym z widzów po pierwszym akcie nowej premiery Teatru Aktora, który wyrażał głośne niezadowolenie z komedii .,Miłość i polityka". W drugim akcie Mackiewicz zmiękł, a w czwartym bił już wraz z całą publicznością rzęsiste brawa.
Bus Fekete - jego to bowiem komedię grano - ma czar nieodparty. Nikomu nie uda się wymknąć z sideł tej uroczej sztuki. Choć powtarza się frazes, że Fekete dziś już trąci myszką, nie jest to prawda. Jest to bowiem esencja komedii obyczajowej naszego czasu. Komedie czy raczej melodramaty komediowe Feketego utkane są żywcem z włókien życia - z jego problemów społecznych, gospodarczych, politycznych i innych. Fokete jest znawcą smaku życia współczesnego, a przy tym stronnikiem ludzi małych, słabych i szlachetnych i co najważniejsze wspaniałym humorystą.
Komediopisarz ten nie wikła się nigdy w problematyce i słowach, ale panuje nad nimi mistrzowsko. Nie rzuca na wiatr żadnego wyrazu. Dialog jego sztuki jest jak gra na koncercie, wyzbyta z wszelkich niepotrzebności, potknięć i powtarzań. Komedie Feketego są przy tym wszystkim przejrzystymi morałami, ale tak przekonywującymi, iż widz wychodzi z teatru wyświeżony i ulepszony duchowo.
"Miłość i politykę" zagrał Teatr Aktora w reżyserii Wojciecha Wojteckiego, dając jedno z najlepszych przedstawień bieżącego sezonu. Wszystkie role, aż do epizodycznej rólki P. Hanny Mireckiej, wyglansowane do połysku. Poza Wojteckim była to pierwsza wielką rola Beaty Ostrowskiej. Aktorsko zagrała ona bez zarzutu, a umiejętnie dobrane stroje i uroda aktorki nawet na małej scence stworzyły nieprzeciętne zjawisko estetyczne. Ostrowska odbiega stylem gry od wszelkich szablonów, ma bogaty rejestr mimiczny, wspaniałe oczy, głębię ekspresji, a jedynie głosowo nie jest jeszcze dostatecznie pewna.
Państwo Butscherowie wnoszą zawsze do każdej sztuki klimat najprawdziwszego teatru. Bardzo udał się tym razem Wiesław Mirecki.
