Na owocowym dworcu
"Pomarańcze i mandarynki" pod opieką artystyczną Waldemara Zawodzińskiego w Teatrze im. Jaracza w Łodzi. Pisze Renata Sas w Expressie Ilustrowanym.
Miały być "Pomarańcze i mandarynki", były jabłka wysypane wprost na tory kolejowe. Jeśli cokolwiek mogły pobudzić, to najwyżej... "Apetyt na czereśnie", ale to już byłaby zupełnie inna bajka.
Repertuar Marka Grechuty, krakowskiego barda lat 70. i 80., posłużył do ułożenia programu (bo nie spektaklu) "Pomarańcze i mandarynki, czyli historie miłosne". Było więc "Tango Anawa" i "Nie dokazuj" i "Będziesz moją panią" - w sumie 21 piosenek. Wszystkie interpretowali aktorzy, których znamy i cenimy: Anna Sarna i Mariusz Siudziński. Z boku zasiadł 5-osobowy zespół pod kierunkiem Krzysztofa Jaszczaka.
Scenę zaś przecięły tory kolejowe, a po obu stronach szyn ławeczki, sygnalizatory, jak to na peronie nijakiej stacyjki. W tę scenerię ona i on starali się wpisać jakąś opowieść o życiu. Ona robiła to z wdziękiem, on się starał, ale i tak wszystko bez teatralnego efektu.
Powszechnie wiadomo, że "śpiewać każdy może", ale czy koniecznie trzeba z tego budować przedstawienie i to na Dużą Scenę? Przechadzki z piosenką i walizką wzdłuż torów, siedzenie, a nawet leżenie na ławeczce trudno uznać za pomysł na widowisko spod znaku poezji śpiewanej o miłości.
Może przydałby się np. reżyser mający pomysł na poprowadzenie przez tę krainę łagodności.
Przedstawienie, jak wiele zdarzeń, jakie ostatnimi czasy mają miejsce w Teatrze Jaracza, powstało w ramach Sceny Inicjatyw Aktorskich Proscenium. Wypada już chyba apelować o więcej rozwagi w przechwytywaniu tych inicjatyw!
Na scenie i widowni miało być lirycznie. Było tylko smętnie i nie reagował nikt. Wierny łódzkim premierom premier Marek Belka (przed tygodniem był w Nowym), jakoś nie ma szczęścia...
