Otto Nicolai
Ur. 9 VI 1810, Królewiec. Zm. 11 V 1849, Berlin.
Otto Nicolai rozpoczął studia muzyczne w Berlinie pod kierunkiem K. F. Zeltera i B. Kleina. Otrzymał następnie stanowisko organisty w kaplicy pruskiej ambasady w Rzymie, co dało mu okazję do gruntownego zapoznania się z muzyką starych mistrzów włoskich. W 1837 pełnił funkcję kapelmistrza w wiedeńskim Kartnerthor-Theater, lecz po roku znów wraca do Rzymu. W tym okresie rozpoczyna się jego twórczość operowa, utrzymana początkowo wyraźnie w stylu włoskim, lecz te jego wczesne dzieła, jak "Rosmonda d'Inghilterra", "Il templario" ("Templariusz"), "Odoardo e Gildippe", "Il proscritto" ("Wygnaniec"), dziś zostały już zupełnie zapomniane, mimo ich ówczesnych poważnych sukcesów. Dalszy etap życia Nicolaia - to stanowisko kapelmistrza w Operze wiedeńskiej, następnie zaś w Operze berlińskiej. Premiera wystawionej tam opery pt. "Wesołe kumoszki z Windsoru" stała się największym triumfem życiowym kompozytora. Właśnie dzięki "Kumoszkom" uważany jest Nicolai za jednego z nielicznych na niemieckim gruncie - obok Lortzinga - mistrzów w dziedzinie opery komicznej. Uprawiał też i inne gatunki twórczości; jest m.in. autorem symfonii, "Koncertu fortepianowego", "Kwartetu smyczkowego", "Requiem", "Mszy", "Te Deum" oraz szeregu pieśni.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
