21 stycznia 1984
Zmarł Roger Blin
W Evecquemont zmarł francuski aktor i reżyser Roger Blin (ur. 22 marca 1907).
Zadebiutował na scenie w Rodzinie Cencich w reż. Antonina Artauda w Théâtre des Folies-Wagram w Paryżu, był wówczas również asystentem Artauda (1935). Jacques Prévert wprowadził go do związanej z ruchem komunistycznym grupy teatralnej Octobre (1932–36). Współpracował także z Jean-Louisem Barraultem. Jego kariera teatralna rozwinęła się po II wojnie światowej. W latach 1949–51 kierował z Christine Tsingos teatrem Gaité-Montparnasse. Wystawił tam m.in. Sonatę widm Strindberga (1949), której sukces spowodował, że Samuel Beckett powierzył mu prapremierę Czekając na Godota (1953). Wprowadzał również na scenę inne sztuki Becketta: Końcówka (1957), Ostatnia taśma Krappa (1960), Radosne dni (1963).
Roger Blin odkrył dla publiczności francuskiej talent Jeana Geneta (prapremiery: Murzyni, 1959; Parawany, 1966). Genet w 1966 opublikował Lettres à Roger Blin (Listy do Rogera Blina).
W 1974 Roger Blin zrealizował prapremierę Emigrantów Sławomira Mrożka w paryskim Théâtre d'Orsay.
Decydujący wpływ na Blina jako aktora miał Charles Dullin, zaś decydujące znaczenie dla jego twórczości reżyserskiej – spotkanie z Antoninem Artaud. Poetycka wrażliwość, naturalistyczna gwałtowność i psychologiczna ostrość, a także zrozumienie katastroficznych wizji, uczyniły go głośnym interpretatorem Becketta (...) Nigdy nie miał własnego teatru, ale jest reżyserem konsekwentnie dobierającym repertuar i mającym pewien styl, który wyraża się głównie w grze aktorskiej. Określano go jako klownadę wyrastającą z metafizyki. Małgorzata Semil, Elżbieta Wysińska, „Słownik współczesnego teatru”, Warszawa 1980, s. 38.
Samuel Beckett par Roger Blin [wideo], 1968.
Roger Blin opowiada o spotkaniu z twórczością Becketta i genezie prapremiery Czekając na Godota. (jęz. fr.).
Janusz Legoń
