Ewelina Kasprzycka
KASPRZYCKA Ewelina (ur. Kraków; działała 1849-1855), aktorka. Debiutowała 16 VIII 1849 w t. krak. w komedii "Pewien jegomość i pewna jejmość" i została zaangażowana do "ról uczuciowych i tragicznych" (K. Estreicher). W czerwcu 1850 opuściła t. i wyjechała do rodziny swego narzeczonego E. Chrząstowskiego (dziennikarz, spiskowiec galicyjski, więzień stanu) w Tarnowskie. Po jego śmierci wróciła na scenę; występowała we Lwowie od 19 III 1851 do 1855 (w 1854 i 1855 z zespołem lwow. gościnnie w Czerniowcach). W lipcu 1855 wyszła za mąż za adwokata z Czerniowiec i na zawsze opuściła scenę.
"Nie piękna, ale miła, słabowita, wątłej budowy" (K. Estreicher), wyróżniała się grą inteligentną, była ,,w rolach lirycznych użyteczna" (S. Pepłowski) i choć w rolach dram. "nie dostawało jej energii, była nieco mdła, melancholijna, ale grała naturalnie, skromnie, z prostotą i niekłamanym uczuciem, dlatego dobra w każdej tragicznej, spokojnej roli" (K. Estreicher). Role opracowywała b. starannie; Estreicher wspominał, że przygotowując się do sceny obłąkania z "Awanturnicy" (grała Julię) zwiedzała szpital psychiatryczny. Grała m.in. Elizę ("Ulicznik paryski"), Adelę ("Pensjonarka zamężna"), Matyldę ("Wujaszek całego świata"), Jadwigę ("Jan Grudczyński"), Klarę ("Śluby panieńskie"), Klarę ("Co powie świat?"), Alinę ("Ciotunia"), Estellę ("Estella").
Bibl.: Estreicher: Teatra; PSB XII (Z. Jabłoński; tu bibl.); Pepłowski: Teatr we Lwowie I.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
