Stanisława Grochowolska
GROCHOWOLSKA, Grochowalska, Stanisława, z Korabiewskich (1859 Przemyśl - 5 III 1919 Warszawa), śpiewaczka. Była córką Stanisława i Marii Korabiewskich, matką -> Ireny Leśniewskiej. Debiutowała w 1876 w t. lwow. grając epizodyczne role w operach i operetkach. W 1877 występowała z zespołem J. Grabińskiego na Pomorzu, m.in. w Toruniu, w sez. 1877/78 w zespole K. Filleborna w Lublinie, w lecie 1878 w warsz. t. ogr. Arkadia, w 1879 w warsz. t. ogr. Eldorado, w sez. 1879/80 z zespołem J. Puchniewskiego w Lublinie, a w lecie 1880 w warsz. t. ogr. Alhambra. W sez. 1880/81 występowała w Poznaniu. Śpiewała przeważnie w operetkach, m.in. partie Róży ("Bursze"), Toli ("Kreolka"), Olimpii ("Donna Juanita"), Euterpe ("Orfeusz w piekle"). Czasem śpiewała epizody w operach, m.in. Żorżettę ("Marta"), Bertę ("Cyrulik sewilski"). Później straciła głos. W 1890-91 była chórzystką operetki WTR. Wiadomość, że była ona żoną S. Trapszy i używała pseud. Milońska nie znajduje potwierdzenia.
Bibl.: Dąbrowski: Teatr w Lublinie; Kur. warsz. 1919 nr 66; Krzesiński; Raptularz.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
