Władysław Kisielewski
KISIELEWSKI Władysław (ur. 1860 Stawropol - działał do 1939), aktor, reżyser. Był mężem -> Janiny Aleksandrowicz. Uczeń szkoły E. Derynga; prawdopodobnie w 1879 zaczął występować w przedstawieniach szkolnych. W 1882 występował w Lublinie w zespole J. Nowakowskiego i A. Myszkowskiego, w 1885 w Radomiu i Lublinie w zespole J. Żołopińskiego oraz w Puławach i Łukowie w zespole K. Hoffmana, w 1887 w warsz. t. ogr. Nowy Świat, w 1889 w zespole K. i S. Sarnowskich w Radomiu. W 1890-93 występował w t. pol. w Petersburgu, najpierw pod dyr. Ł. Kościeleckiego (1890, 1891), następnie pod dyr. K. Kamińskiego (sez. 1892/93), w 1894 w warsz. t. ogr. Wodewil, w sez. 1894/95 w t. łódzkim; w następnych latach prawdopodobnie nadal grał w Łodzi. W 1898 występował w warsz. t. ogr. Wodewil, w sez. 1898/99 w zespole objazdowym J. Popławskiego i G. Morskiej w Rosji, w 1900 znów w warsz. Wodewilu, w sez. 1900/01 w Lublinie w zespole H. Morozowicza, w lecie 1904 w Łodzi w zespole pod dyr. B. Bolesławskiego. Ok. 1900 ożenił się z aktorką Janiną Aleksandrowicz. W 1905-08 brał udział w ruchu niepodległościowym; należał też zapewne do PPS, gdyż brał udział w akcji pod Bezdanami. W 1916-28 występował pod dyr. H. Czarneckiego, najdłużej w T. Polskim w Sosnowcu, a także m.in. w Kielcach, Płocku; 23 III 1923 w Sosnowcu obchodził jubileusz trzydziestopięciolecia pracy scen.; w 1926-30 występował w T. Miejskim w Grudziądzu. Jeszcze w 1939 był reżyserem w T. Garnizonowym w Grudziądzu. Grał role charakterystyczne, m.in. Dawida Wagnera ("Chassydzi"), Wistowskiego ("Grube ryby"), Zawrackiego ("Wilki i owce"), Zagłobę ("Hajduczek"), Piotra Żubra ("Protest strukczaszego").
Bibl.: Estreicher: Drużyny s. 5; Gliński: Teatr w Petersburgu II s. 68, 101, III s. 131; Kraj 1898 nr 45; Kur. warsz. 1926 nr 334, 1930 nr 10; Pam. teatr. 1963 z. 1-4 (Straty osobowe t. pol.); Scena pol. 1923 z. 4-6; Afisze, IS PAN; Krzesiński: Raptularz.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
