Stanisława Lasocka
LASOCKA Stanisława, z Bronikowskich, pseud. S. Stanisławska (ur. w Warszawie; działała 1880-1901), aktorka, śpiewaczka, dyr. teatru. Była pierwszą żoną -> Henryka L. Przed wstąpieniem na scenę pracowała jako telegrafistka w Warszawie. W 1880 występowała w Kaliszu; w 1881 prowadziła zespół w Tarnowie i Rzeszowie; następnie do 1887 występowała w objazdowym zespole H. Lasockiego, m.in. w Stanisławowie (sez. 1885/86). W 1888 i w 1889 (od 26 IX) prowadziła zespół w Tarnowie. W 1890 występowała w Tarnowie w zespole J. Piaseckiego, w 1892 (maj-czerwiec) w Kosowie, Kutach, Wyżnicy, w 1893 w Tarnowie i Nowym Sączu, u J. Piaseckiego w Jarosławiu i w t. letnim w Parku Krakowskim u W. Kicińskiego, w 1S95 również w Parku Krakowskim pod dyr. J. Myszkowskiego, w 1896 u J. Myszkowskiego w Przemyślu i Rzeszowie i u H. Lasockiego w Zakopanem. Następnie do 1900 występowała w t. lwów.; z kolei znowu na prowincji, m.in. w pierwszej pol. 1901 w Częstochowie. Grała role charakterystyczne i śpiewała w operetkach, m.in. Paulinę ("Wicek i Wacek"), Walentową ("Złote góry"), Czempielewską ("Kaśka Kariatyda"), Żonę górnika ("W Dąbrowie Górniczej"), Mirabellę ("Baron cygański"), Elfrydę ("Sztygar"), Panią Tournois ("Dama od Maksyma").
Bibl.: Bar: Dzieje t. krak. s. 146; Czachowska: Zapolska; Kur. pol. 1892 nr 176; Świat 1892 nr 10 (K. Estreicher s. 10); Afisze, Bibl. Jagiell.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
