Teofila Stysińska
STYSIŃSKA Teofila, z Żebrowskich, 1° v. Zenopolska (ur. 1821 Lublin - działała do 1864), aktorka. Była córką Mateusza i Apolonii Żebrowskich, żoną -> Marcelego Zenopolskiego (ślub 9 XI 1839 w Lublinie), potem -> Jana S. 2 IX 1844 debiutowała pod nazwiskiem Zenopolska we Lwowie w roli tyt. w "Estelli". Zaangażowana do t. lwow., występowała tu do 1847 (z przerwą od stycznia do lipca 1846). W czerwcu 1851 była na występach gościnnych w Krakowie, grała m.in. rolę Marii ("Dymitr i Maria"). Od jesieni tego roku do 1852 występowała w zespole J. Barańskiego, m.in. W Radomiu. W tym czasie po rozwodzie z pierwszym mężem wyszła za śpiewaka Jana S. i odtąd używała jego nazwiska. Występowała w 1853-54 w zespole K. Nowińskiego, m.in. w Kielcach i Radomiu, w 1859 u A. Miłaszewskiego w Żytomierzu, w 1864 u K. Sulikowskiego zapewne w Bochni. Była wg S. Pepłowskiego "ujmującej powierzchowności, lecz bez szczególnego zamiłowania do sceny", a wg K. Estreichera "nadawała się do ról naiwnych i romansowych". Grała m.in. Józię ("Stary mąż"), Kawiarkę ("Jędruś z Jędrychowa"), Wandę ("Niech jedzie na wieś"), rolę tyt. w "Mirandolinie".
Bibl.: Estreicher: Teatra; Krzesiński: Koleje życia s. 354, 468; Pepłowski: Teatr we Lwowie I; Tyg. powsz. 1881 nr 42, 43 (J. Prusinowski).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
