Balet w 1 akcie. Muzyka: Hector Berlioz, symfonia z chórami "Romeo i Julia"; choreografia: George Skibin, John Taras, Serge Gołowin i Władimir Skuratow; dekoracje: Francois Ganneau, kostiumy: Leonor Fini.
Prapremiera: Paryż 28 VI 1955, Grand Ballet du marquis de Cuevas, na dziedzińcu Luwru.
Osoby: Julia - Marjorie Tallchief; Romeo - George Skibin; Tybalt - George Zoritch.
Treścią baletu były kluczowe sceny z dramatu Szekspira. Spośród baletowych adaptacji muzyki Berlioza największy rozgłos zdobyła inscenizacja M. Bejarta, sc. G. Casado, Bruksela 17 XI 1966, Cyrk Królewski, Ballet du XXe siecle, w obs. L. Proenca (Julia), P. Bortoluzzi (Romeo) i G. Casado (Tybalt - rolę tę przejął następnie W. Wiesiołłowski, występujący pod pseudonimem V. Lovski): między zebranych na sali tancerzy, wśród których wybucha sprzeczka, wkracza baletmistrz i wybiera dwoje solistów, mających odtwarzać role Romea i Julii, po czym następuje szereg wybranych epizodów z dramatu Szekspira. Po scenie śmierci kochanków soliści stają się znów parą współczesnych młodych ludzi. W tym miejscu do partytury Berlioza wprowadzono efekty dźwiękowe, detonacje bomb, strzały, gwizdy, a głos spikera nawołuje do szerzenia miłości zamiast wojny. Za Romeem i Julią ustawiają się dalsze pary, nowe Julie i nowi Romeowie, których miłości zagraża nienawiść.
Inne inscenizacje baletowe "Symfonii" Berlioza: chor. L. Hófgen, sc. H. Koniarsky, Bonn 19 XI 1972, Ballett des Theaters der Stadt Bonn, chor. G. Veredon, sc. J. Gunter, Kolonia 4 V 1976, Tanz-Forum, przekazana w 1979 baletowi Opery w Lyonie. Powstało wiele innych adaptacji baletowych dramatu Szekspira. Pierwszą opracował w 1809 w Petersburgu rosyjski baletmistrz I. Walbierch. Spośród następnych na uwagę zasługują: Kopenhaga 2 IV 1811, Det Kongelige Teater, muz. K. Schall, chor. V. Galeotti, w obs. M. Schall i Antoine Bournonville; Monte Carlo 4 V 1926, Balety Rosyjskie Diagilewa, humoreska z podtytułem "próba bez dekoracji w 2 częściach": epizody w czasie próby, na której dwoje solistów (T. Karsawina i S. Lifar) przygotowuje role Julii i Romea, muz. C. Lambert, chor. B. Niżyńska, kost. M. Ernst i J. Miro; Nowy Jork 6 IV 1943, Ballet Theatre, muz. F. Delius (zebrane utwory w oprać. A. Doratiego), chor. A. Tudor, sc. E. Berman, w obs. A. Markova i H. Laing wznowienie w 1971 przez American Ballet Theatre, w obs. C. Fracci i I. Nagy; "Kochankowie z Werony" ("Die Liebenden von Verona"), balet w 4 aktach, muz. L. Spies, chor. T. Gsowska, sc. M. Elten i G. Schulte, Lipsk 8 XI 1942, Opera (wznowienie w Berlinie 1948);
"West Side Story" ("Opowieść z Dzielnicy Zachodniej"), słynny musical, stanowiący nowoczesną adaptację Szekspirowskiego dramatu: akcja rozgrywa się w ubogiej dzielnicy Nowego Jorku, a tłem wątku miłosnego jest rywalizacja dwóch gangów młodzieżowych; libr. A. Laurentz, muz. L. Bernstein, chor. J. Robbins, dek. O. Smith, kost. I. Sharaff, Nowy Jork 26 IX 1957, Winter Garden, w obs. R. d'Esti (Maria) i D. Holliday (Tony); nową wersję "West Side Story" opracował J. Neumeier, dek. R. Wagner, kost. C. Robbins, Hamburg 10 XII 1978, Opera.
Źródło: Przewodnik Operowy Irena Turska, PWM 1997
Ukryj streszczenie