Czas akcji: XX wiek.
Miejsce akcji: sypialnia dwupokojowego mieszkania.
Obsada: 1 rola kobieca i 2 role męskie.
Druk: "Dialog" nr 11/2000.
Sztuka w 1 akcie.
Bohaterowie dramatu to para homoseksualistów opiekująca się półrocznym niemowlęciem, które adoptowali. Dziecko jest z nimi zaledwie kilka tygodni, ale już widać, że decyzja, jaką podjęli mężczyźni, wprowadza w ich życie spore zamieszanie i niepokój. Obecność niemowlęcia, jego nieustanny płacz, stanowi dla mężczyzn wielki problem, nie tylko emocjonalny.
On II, pełniący z związku rolę żony i matki, nie bardzo potrafi sprostać wymaganiom, które stawia przed nim życiowa sytuacja. Niemowlę wymagające bezustannej troski, opieki i psychicznej bliskości, wprowadza go w stan całkowitej bezradności i niepokoju.
On I, który w tym związku jest mężem i ojcem, ma już za sobą heteroseksualne małżeństwo i córkę, która co prawda została z matką, ale cały czas szuka z nim kontaktu. Właśnie teraz, gdy mężczyźni zdecydowali się wychowywać "własne" dziecko, pilnie chce rozmawiać z ojcem, w ważnej dla niej sprawie. On II boi się kontaktów swego partnera z córką. Jest zazdrosny i czuje się zagrożony. Nie chce, by w ich wspólne życie wkraczała szesnastoletnia dziewczyna ze swoimi problemami i bagażem dawnego rodzinnego życia. Na tym tle dochodzi do awantury i bójki między mężczyznami, w wyniku której On I wybiega wściekły z mieszkania, pozostawiając partnera samego z wrzeszczącym dzieckiem. Niemowlę, wykończone płaczem, samo wreszcie zasypia.
W mieszkaniu zjawia się córka Onego I. Gdy dowiaduje się, że ojciec wyszedł, postanawia na niego zaczekać. Zmęczona szybko zasypia.
Nad ranem wraca On I. Zastaje wszystkich śpiących. On II opowiada mu później z dumą, jak to dziecko po raz pierwszy zasnęło samo. Wygląda na to, że nic się nie stało, a w domu panuje prawdziwie rodzinne homoseksualne szczęście. Tylko córka zdziwiona patrzy na mężczyzn i niemowlę, zatrzymuje wzrok na ojcu i... nic nie mówi.
Ukryj streszczenie