Wyśmiać wszystko
"Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami" w reż. Piotra Ratajczaka z Teatru Polskiego w Bielsku-Białej oraz "Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej" w reż. Moniki Strzępki z Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu na IX Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. Pisze Dominika Kiss-Orska w Gazecie Pomorskiej.
Wczoraj była okazja poczuć się jak w PRL-u. "Tak wiele przeszliśmy, tak wiele przed nami" to spektakl, w którym grali profesjonaliści i naturszczycy. Tekst jest inspirowany opowieściami aktorów i realizatorów. Wiele scen powstało podczas pracy z tekstem i inscenizacją, bezpośrednio na scenie. Przedstawienie ma dzięki temu szczery przekaz, a publiczność odnajduje swoje losy w historiach bohaterów.
Wyśmiać wszystko
Częściowo improwizowany był również spektakl "Był sobie Andrzej, Andrzej, Andrzej i Andrzej" [na zdjęciu]. Warto wspomnieć o scenariuszu, moim zdaniem, zaprzepaszczonym. Tytułowy Andrzej, to Andrzej Wajda, architekt zbiorowej wyobraźni. Na jego pogrzebie spotykają się wielkie aktorki i inny wielki reżyser - Kazimierz Kutz. W końcu Andrzej, to przedstawiciel kultury najwyższej z wysokich. Wśród żałobników jest też przedstawiciel społeczeństwa, przedstawiony przez autorów spektaklu jako typowy, za przeproszeniem, imbecyl. Strzępka i Demirski ośmieszają polskie autorytety, obwiniając je za niski poziom kultury, która nazywa się wysoką. I z tym się zgadzam. Wyśmiewają też m.in. opinię Jana Nowickiego na temat dzisiejszych aktorów ("tak jak Janusz Gajos zagra jedną minutę, tak współczesny aktor nie zagra całe życie"). Tu się nie zgadzam. Nowicki ma rację mówiąc o pseudoaktorach z serialowych tasiemców.
Krytyką można się przejąć, albo ją wyśmiać. Twórcy na ścianie wyświetlali krytyczne recenzje "Andrzeja". Trafiały w sedno poszczególnych scen. Za dużo bezsensownej bieganiny, rzucania się na podłogę. Chaosu. Mnie spektakl o Andrzejach znudził. Wróciłam do domu i z ulgą obejrzałam w telewizji "Gwiezdne wojny".
