Szalona lokomotywa
Zbliża się godzina 22. Na stacji kolejowej w Zakopanem między komunikatami o odjazdach pociągów, uwagę zwraca kuriozalna zapowiedź: "Uwaga! Uwaga! Uwaga! Pociąg specjalny OL 12-7 St EG Wien ze stacji... Spośród całego tłumu zdziwionych pasażerów tylko niewielu wie o co chodzi. Mam szczęście należeć do grona wtajemniczonych posiadaczy biletu, który pozwala mi wsiąść do XIX-wiecznego składu poruszanego prze z równie niecodzienną lokomotywę. Udaję się do przedziału restauracyjnego, przechodzę przez II i III klasę wypełnioną oryginalnymi postaciami. Prawie wszystkie stoliki są zajęte. Przed wejściem należy włożyć kamizelkę ochronną bowiem podróż, jak mówi obdarzający mnie pomarańczową "ozdobą" człowiek, może okazać się niebezpieczna.
Jak później się przekonuję - wyprawa Teatru Witkacego "Szalona lokomotywa" -wrażeń nie oszczędza. Już na samym początku towarzyszy atmosfera nerwowości, zgiełku i zamieszania, rozniecona za przyczyną obsługi wehikułu: maszynista i palacz ciągle krzyczą, biegają informując o zbliżającej się katastrofie. Próbują ujarzmić rozszalałą maszynę, ni z tego, ni z owego wsiada w Poroninie ekshibicjonista obnoszący się z portretem Lenina, poza tym galeria ekscentrycznych podróżnych. Akcja jak i pociąg nabiera coraz to większej prędkości. Nagle pisk, światła gasną, ewakuacja, ognisko na polanie, szpiedzy, górale, ranni, kiełbaski, piwo, reanimacja, kurs pierwszej pomocy i do tego monolog Witkacowski, zaczynający się od słów: "Kto się za ten wierszyk obraża, ten się za gówniarza uważa..." Resztę pozostawiam już własnej wyobraźni.
Szczęśliwie "Szalona lokomotywa" dowozi wszystkich pasażerów do punktu wyjścia, w drodze powrotnej można skorzystać z pomocy lekarza, który pojawia się na miejscu wypadku. Kieruje ewakuacją, kiedy ktoś chciałby zakłócić ustalony porządek, doktor od razu zareaguje. Trzeba opuszczać pociąg w ściśle określonym układzie, czyli "przede wszystkim sprawiedliwość, potem ranni, a chorzy psychicznie na ostatku, ponieważ im nie możemy już pomóc w niczym."
