Mironczarnia
17 czerwca br. umarł Miron Białoszewski. Miał 61 lat. I tylko wydaje się, że to było tak niedawno, że dopiero co... Mam przed sobą mały, biały tomik (tak wówczas wychodziła debiutancką seria poetycka PIW-u) z wybitym na czerwono nazwiskiem autora. "Obroty rzeczy" zbulwersowały wówczas krytykę i zdobyły Białoszewskiemu zwolenników wiernych mu do dziś. O autorze coś już wówczas słyszano. Podawano sobie informacje: podobno na ulicy Tarczyńskiej w Warszawie jest coś, czego jeszcze nie było... Że teatr, że prywatny, że dziwny jakiś... Rzeczywiście, w 1955 roku w mieszkanku na Tarczyńskiej, a później w pożyczonej na pewien czas salce na Mokotowskiej, tu gdzie dzisiejsze "Hybrydy", Miron Białoszewski wraz z Lechem Emfazym Stefańskim prowadzili pierwszy awangardowy teatr w powojennej Warszawie. Teatr Osobny - tak się wówczas nazywał. Niezwykły był to teatr i niezwykła poezja, tak odmienna od powszechnie wówczas stosowanej poetyki postskamandrytów. Bardzo piękna i bardzo sugestywna, dziś może bardziej jeszcze niż wówczas. To właśnie do tekstu "Karuzeli z madonnami" Białoszewskiego wyśpiewała swoje pierwsze wielkie sukcesy Ewa Demarczyk.
W tym samym mniej więcej czasie, kiedy debiutował Białoszewski, zachwycał teatromanów swym niezwykłym kunsztem recytatorskim młodziutki aktor Wojciech Siemion - wówczas jeszcze na scenie przy Marszałkowskiej prezentujący poezję Gałczyńskiego przypieczętował swoją sławę spektaklem "Wieży malowanej", montażem poezji ludowej wystawionym na scenie warszawskiego STS-u. Dziś Siemion jest najwybitniejszą indywidualnością w swojej dziedzinie, stworzył swoisty rodzaj teatru poetyckiego. Wydaje się, że ten właśnie teatr powinien przystawać do poezji, dramatu, prozy Białoszewskiego. A przekonać się o tym będziemy mieli okazję oglądając spektakl pt. "Mironczarnia", przygotowany, reżyserowany i zagrany przez Wojciecha Siemiona w oparciu o teksty Mirona Białoszewskiego.
