Bohaterkami są kobiety
Tytuł trochę szokujący: "Życie seksualne białych myszek". Autor" Andrzej Szypulski, ten sam, który był współautorem niezapomnianych serialów "Stawka większa niż życie" i "Dyrektorzy". Reżyser przedstawienia: Wojciech Zeidler. A prapremiera sztuki odbyła się na Scenie Propozycji Dramaturgii Współczesnej Teatru Nowego w Warszawie.
"Życie seksualne białych myszek" to kapitalnie napisana historia pani docent, która wybrała błyskotliwą karierę naukową, wyrzekając się szczęścia rodzinnego, dziecka, prowadzenia domu, traktując swoje najbliższe otoczenie jako "niepotrzebny" dodatek w zamkniętym świecie nauki. Bohaterka sztuki jest kobietą na wskrość nowoczesną, energiczną, "męską", umiejącą sobie radzić w każdej sprawie.
Czy kariera, którą zrobiła uczyniła z niej kobietę szczęśliwą? Na to pytanie odpowiada sztuka Szypulskiego, napisana świetnym językiem, posiadająca wiele zabawnych i... smutnych scen, opowiadająca o życiu dziennym współczesnych kobiet polskich. Napisana przez autora na konkurs Zarządu Głównego Ligi Kobiet otrzymała nagrodę i dobrze się stało, że Scena Propozycji Teatru Nowego, pokazała sztukę warszawskiej publiczności. Być może któryś z teatrów stołecznych wystawi ją jako pełny spektakl, z odpowiednią oprawę scenograficzną. Kobiety są także bohaterkami innej sztuki, wystawionej w Teatrze Ochota: "Egzamin" Jana Pawła Gawlika, w reżyserii Jana Machulskiego, ze scenografią Ewy Arcinowskiej.
Podobnie, jak w głośnej już sztuce Gelmana "Protokół pewnego zebrania" wystawionej w Teatrze na Woli, mamy w sztuce Gawlika także zebranie, ale innego typu, jest to posiedzenie rady pedagogicznej. Jeszcze jeden spektakl o charakterze publicystycznym, w którym decydującą rolę odgrywa postawa moralna wszystkich uczestników posiedzenia. Galeria świetnie nakreślonych typów ludzkich: nauczycielka, dyrektor, sekretarz komitetu powiatowego partii, atmosfera szkoły, specjalny język, patos słów, gorąca dyskusja, która trzyma w napięciu przez całe przedstawienie.
Trzeba przyznać, że Teatr Ochoty przygotował znakomite przedstawienie, które wywołuje spontaniczną reakcję publiczności na słowa i stawiane problemy, jakie padają ze sceny. Ale jest to zasługą nie tylko autora, który napisał rzeczywiście dobrą, żywą sztukę, ale i wszystkich aktorów w niej występujących: Kaliny Chrobak, Joanny Keller, Haliny Czengery, Janiny Nowieckiej, Jana Machulskiego, Andrzeja Siedleckiego, Tadeusza Boguckiego i innych.
Problemy szkoły, nauki, kłopoty z młodzieżą, ich postawy, postawy samych nauczycieli, rodziców, "konflikt pokoleń" - oto pokrótce sprawy, wokół których toczyła się po przedstawieniu dyskusja. Teatr Ochota bowiem nadal podtrzymuje dobrą tradycję prowadzenia "rozmowy z widzami, słuchania ich uwag, wciągania w dyskusję wokół przedstawienia i spraw w nim ukazanych.
