"Szuję'' śpiewała najlepiej
Była równie wspaniałą hrabiną, co kobietą pracującą. Wybitna aktorka komediowa Irena Kwiatkowska nie żyje.
Urodziła się w 1912 roku, w 1935 roku ukończyła Wydział Aktorski Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. "Warunków to pani nie ma" - powiedział na jej widok założyciel i ówczesny szef PIST-u Aleksander Zelwerowicz. Potem Kwiatkowska stała się jego ulubienicą. Tramie przepowiedział jej rozwój kariery: "Powoli będziesz pięła się w górę, a w drugiej połowie życia nie będziesz schodzić ze sceny".
Zadebiutowała w tym samym roku niemą rolą tytułowego owada w spektaklu według "Świerszcza za kominem" Dickensa.
Pochodziła z biednej rodziny. Ojciec był warszawskim zecerem, zapalonym czytelnikiem książek, na które - jak wspominała - wydawał większość zarobków. Walczyła w Powstaniu Warszawskim.
Grała w tajnych przedstawieniach, współpracując m.in. z Leonem Schillerem. Cudem uniknęła wywózki do Auschwitz - do czasu wkroczenia Armii Czerwonej ukrywała się w Makowie Podhalańskim.
Do zawodu wróciła tuż po wojnie. Najpierw występowała z krakowskim kabaretem Siedem Kotów, prowadzonym przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Zafascynowany aktorką poeta specjalnie dla niej pisał kolejne humoreski z cyklu "Teatrzyk Zielona Gęś", w którym kreowała postać "hermetyczno-sympatycznej" poetki Hermenegildy Kociubińskiej. Potem występowała w warszawskich teatrach Współczesnym, Kwadracie, Komedii i Syrenie oraz na scenach Katowic i Poznania. Była Chudogębą w "Wieczorze Trzech Króli" Szekspira, Eugenią w "Tangu" Mrożka i tytułową mieszczanką w "Moralności pani Dulskiej" Zapolskiej.
Występowała w radiowym "Eterku" Jeremiego Przybory, "Dudku" Edwarda Dziewońskiego. Przełomem w karierze Ireny Kwiatkowskiej był Kabaret Starszych Panów.
W koronnym dziele spółki Przybora i Wasowski grała Hrabinę Tyłbaczewską, Damę Jarzynową i Żebraczkę. Piosenka "Shimmy Szuja" w jej wykonaniu stała się jednym z największych przebojów kabaretu. "Gdyby nie Przybora i Wasowski, w ogóle bym nie śpiewała. Uważałam swoje możliwości wokalne za ograniczone" - wspominała.
Film nie wykorzystał w pełni jej talentu. W pamięci widzów pozostanie przede wszystkim jako kobieta pracująca w serialu "Czterdziestolatek", żona Kazimierza Rudzkiego w "Wojnie domowej", ciotka Stanisława Tyma w "Rozmowach kontrolowanych" oraz matka Ewy Błaszczyk w "Zmiennikach".
Jej mężem od 1947 roku był Bolesław Kielski, lektor Polskiego Radia, pamiętny prowadzący teleturnieju "Kółko i krzyżyk". Po jego śmierci w 1994 przeszła na emeryturę, ale jeszcze przez kilka lat sporadycznie pojawiała się na scenie.
Twierdziła, że swoją długowieczność i dobrą formę zawdzięcza diecie ichtio - pieczonym pstrągom i karpiom. Praktykowała katolicyzm. "Wszystko zawdzięczam Panu Bogu, który rozdaje talenty" - mówiła.
Zmarła w podwarszawskim Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, gdzie mieszkała przez kilka ostatnich lat. Miała 98 lat.
