Konstruktor marzeń
- Pierwsze, na co zawsze zwracam uwagę to estetyka artystyczna każdej nowej produkcji, włączając koncepcję całego spektaklu, kostiumy, muzykę itd. Liczby, konstrukcje, budżet również są bardzo ważne, ale nie najważniejsze - mówi Robert Varga, specjalistą technicznym do spraw scenografii.
Natalia Maria Wojciechowska: Kiedy narodziła się Twoja fascynacja technicznymi aspektami produkcji teatralnych?
Robert Varga: Mój pierwszy kontakt ze sceną miał charakter zupełnie odmienny od tego, jaki mam z nią na co dzień. Tak naprawdę na początku występowałem na scenie jako aktor - śpiewałem i tańczyłem. To było, kiedy jeszcze uczyłem się w szkole w Rumunii. Ale myślę, że już wtedy mój wzrok był bardzo wnikliwy i chciałem wiedzieć wszystko, łącznie z tym, jak to się dzieje, że scenografia się porusza, a nie stoi w miejscu.
N.M.W.: Najpierw aktor, teraz realizator techniczny spektakli. Czym dokładnie się zajmujesz?
R.V.: Może zacznę od początku. Przyszedłem na świat w 1956 roku i dorastałem często zmieniając miejsce zamieszkania, raz w Rumunii, raz w Niemczech. Po ukończeniu szkoły średniej studiowałem architekturę na Politechnice, w mieście gdzie się urodziłem - Timisoara i tam przez krótki czas pracowałem jako architekt - do momentu, kiedy na dobre opuściłem Rumunię w 1982 r. i na stałe przeprowadziłem się do Niemiec. W Niemczech kontynuowałem pracę jako architekt i grywałem w amatorskim Teatrze Heidelberg. To właśnie tam po raz pierwszy zacząłem asystować przy projektowaniu scenografii, reżyserii świateł oraz przy promocji, co oznacza, że znam teatr od każdej strony. W 1985 r. zacząłem pracować w profesjonalnym Teatrze we Frankfurcie. Na początku jako asystent do spraw technicznych przy operach, dramatach i baletach. Później kontynuowałem pracę w tym teatrze, ale na innym stanowisku i pracuję aż do teraz. Od 1991 r. jestem odpowiedzialny za realizacje techniczną dekoracji, włączając praktyczne użycie jej na scenie, planowanie i realizację założeń budżetowych. Ale stworzyłem również kilka własnych scenografii do przeróżnych spektakli.
N.M.W.: Będziesz odpowiedzialny za techniczne wykonanie scenografii Borisa Kudlicki do Tańca Wampirów w Teatrze Muzycznym Roma. Czy to będzie pierwsze spotkanie z Borisem? Z kim miałeś okazję pracować wcześniej?
R.V.: Pracowałem w wieloma znakomitymi reżyserami: Peterem Sellersem, Ruth Berghaus, Herbertem Wernikems, Chritophem Marthalerem, Keithem Warneemr i kilkoma bardzo znanymi scenografami: Axelem Mantheyem, Erach Wonderem, Anną Viebrock czy Hansem Dieter Schaalem. W zeszłym roku razem z Borisem Kudlicką oraz Dale Dusing pracowaliśmy nad Il viago a Remis we Frankfurcie. To było nasze pierwsze spotkanie i również wspaniałe doświadczenie. Doceniam gust Borysa, jego poczucie estetyki i stałą chęć do współpracy.
N.M.W.: Czy jesteś chociaż odrobinę podekscytowany na myśl o pracy z Romanem Polańskim?
R.V.: Nie tyle podekscytowany, co zainteresowany poznaniem jego stylu pracy i ciekawy nowych doświadczeń. Poznawanie nowych ludzi jest motorem mojego życia i motywacją zarazem. To sprawia, że moja praca jest zawsze zaskakująca.
N.M.W.: Co widzisz patrząc na projekt spektaklu i scenografii? Czy są to liczby, konstrukcje, czy coś zupełnie innego?
R.V.: Pierwsze, na co zawsze zwracam uwagę to estetyka artystyczna każdej nowej produkcji, włączając koncepcję całego spektaklu, kostiumy, muzykę itd. Liczby, konstrukcje, budżet również są bardzo ważne, ale nie najważniejsze. Uwielbiam rozwiązywać problemy techniczne i proponować różne rozwiązania, tak, aby mieć jakąś alternatywę, gdy coś nie działa w wymarzony przeze mnie sposób.
N.M.W.: Wcześniej pracowałeś nad wieloma projektami, ale czy wśród nich był jakiś musical?
R.V.: Nie, to będzie moja pierwsza musicalowa produkcja i jestem bardzo podekscytowany tym nowym doświadczeniem. Wierzę, że to będzie wspaniały show.
