Opera nie jest tania
- Można teatr operowy prowadzić oszczędnie i racjonalnie i nawet trzeba, co ćwiczę przez 36 lat mojej pracy na stanowisku dyrektora, natomiast nie można prowadzić go tanio. Bo sztuka operowa nie jest tania - mówi SŁAWOMIR PIETRAS, dyrektor Teatru Wielkiego w Poznaniu po spotkaniu z Komisją Rewizyjną Sejmiku Województwa.
W piątek [20 maja] Sławomir Pietras [na zdjęciu], dyrektor Teatru Wielkiego w Poznaniu spotkał się z Komisją Rewizyjną Sejmiku Województwa i wyjaśniał sytuację finansową teatru.
Cały czas krążą informacje o rosnącym długu Teatru Wielkiego...
- Proszę absolutnie tej stugębnej plotce nie wierzyć. Nawet gdyby brakowało 1,5 mln zł w skali roku, na prowadzenie teatru, to nie jest to nawet 10 proc. dotacji i w skrajnym wypadku można by ratować się kredytem. Suma ta wynika z kosztów dwóch realizacji, z których jedna to ,,Andrea Chénier''. Bilansuje się ona poprzez kooprodukcję z Operą Waszyngtońską i dotację celową. Nie wolno w tym przypadku używać słów strata, ani dług. W teatrze każdy spektakl jest stratą, nic nie przynosi dochodu. Suma pieniędzy ze sprzedaży biletów pomniejsza jedynie tę stratę, ale nigdy jej nie likwiduje. Tak jest od początku istnienia gatunku operowego. Natomiast, dług jest wtedy, kiedy teatr nie zapłaci zobowiązań. To za moich czasów w Teatrze Wielkim nigdy nie wystąpiło, a to dzięki rzetelności moich wszystkich służb, które o to dbają, a także dbałość o finansowanie teatru przez Sejmik Wojewódzki. Za co jestem w stosunku do nich pełen wdzięczności.
W Teatrze Wielkim można by grać spektakle popularne i bardzo opłacalne: ,,Halkę", ,,Carmen", ,,Jezioro Łabędzie", ,,Greka Zorbę" zamiast kosztownego ,,Andrea Chenier''
- I robi się to, ale właśnie dlatego, żeby nie prowadzić polityki krótkowzrocznej, mamy też i inne pozycje w repertuarze. Te spektakle wygrałyby się wtedy, góra w ciągu jednego sezonu. Natomiast publiczność utwierdziłaby się w przekonaniu, że ten teatr istnieje tylko po to, aby dostarczać zadowolenia, tym którzy patrzą na wskaźniki finansowe. Dzisiaj ważne jest w liczącym się teatrze, żeby repertuar był wszechstronny, adresowany do różnych kręgów społecznych i odważny. Jeżeli pozycje znane, to interesująco interpretowane przez reżysera i kierownika muzycznego. Muszą też być obsadzane najlepszymi głosami. Jeżeli pozycje nieznane, to powinny być adresowane do kręgów odbiorców opiniotwórczych, którzy potem zaświadczają, że w repertuarze, czego próżno szukać w większość oper w Europie, mamy 35 stale ćwiczonych spektakli i około 15 tytułów baletowych wartych obejrzenia. Tylko taki repertuarowy teatr może być chlubą miasta i regionu, a także może liczyć na to, że jak najszersze kręgi społeczeństwa go odwiedzą.
Pan chwali sejmik i marszałka, a to właśnie radni zarzucają panu rozrzutność.
- Ocena merytoryczna teatru przez marszałka i Departament Kultury Urzędu Marszałkowskiego jest wynikiem systematycznych kontroli. Natomiast, radni postrzegają teatr jako jeden z wielu elementów konstruowania regionalnego budżetu. Moim zadaniem jest tłumaczyć potrzeby teatru operowego, który pochłania znaczne środki na kulturę. Jeszcze raz powtórzę: można teatr operowy prowadzić oszczędnie i racjonalnie i nawet trzeba, co ćwiczę przez 36 lat mojej pracy na stanowisku dyrektora, natomiast nie można prowadzić go tanio. Bo sztuka operowa nie jest tania.
Bilety do Teatru Wielkiego nie są tanie.
- Nie jestem za podnoszeniem cen biletów. Badam bardzo rzetelnie reakcję bywalców teatru na ceny biletów i dochodzę do wniosku, że ,,bogacze'' nie rozwiążą naszych finansowych problemów. Natomiast ci, dla których rzeczywiście robimy przedstawienia, nie są zamożni.
Niektórych nie stać na bilety. U nas są na specjalnych prawach. Jeżeli na 48 godzin przed spektaklem dowiaduję się, że nie wszystkie bilety są sprzedane, wówczas zapraszamy, jako naszych gości, tych którzy nie mogą zapłacić - mieszkańców domów opieki, emerytów, niektóre grupy młodzieży i studentów.
