Opowieść o Błoku
Aleksander Sztejn, dramatopisarz znany w Polsce z takich sztuk, jak "Ocean" czy "Hotel Astoria", odszedł w swym nowym tekście od ulubionej tematyki wojennej i morskiej, dał sugestywną opowieść o wielkim poecie Rosji, o Aleksandrze Błoku. Dramat Sztejna to coś znacznie więcej niż próba tradycyjnej biografii, autor stara się dotrzeć do samych tajników procesu tworzenia, ustalić linie zbieżne pomiędzy intymnymi przeżyciami poety, jego miłością do ojczyzny, matki, żony, a wymową jego gniewnych parabol; ukazuje też Sztejn złożony proces ideowego dojrzewania, który miał doprowadzić Błoka do osobistego udziału w pracach rewolucyjnej komisji śledczej. Naczelnym bohaterem dramatu Sztejna jest Błok i jego najbliżsi: żona Olga (z zawodu aktorka) oraz matka. Ale w tle rysują się sylwetki sławnych współczesnych: Majakowski, Meyerhold. A wokół nich leningradzka rewolucja. I "Dwunastu" z gwiazdami na uszatych czapach...
Dramat o Błoku przywiózł na spotkania wrocławski Teatr Współczesny, inscenizował dyr. Kazimierz Braun. Reżyser poszedł na daleko idącą transformację autorskiej konstrukcji sztuki, ukameralnił ją, a zarazem nasycił poezją. To już nie o Błoku była mowa, to sam Błok mówił tekstami swych wierszy. Reżyser zniósł zwyczajową przegrodę, co aktora dzieli od publiczności, stłoczył wszystkich w prostokącie sceny, by jedynie na sekundy unosić kurtynę przed pustą... widownią, gdzie umiejscowione były intermedia z życia rewoltującego Piotrogrodu.
Błoka grał Jerzy Schejbal: nie dostawało mu nieco żaru, nadrabiał go wdziękiem i prostotą. W roli Olgi miała Halina Rasiakówna wiele prawdziwej poetyczności, i wtedy, gdy próbowała zrozumieć swą dziewczęcą miłość do Błoka, i w późniejszych chwilach dramatycznej walki o stałość tego związku. W pozostałych rolach m. in. Maria Zbyszewska (Matka), Zbigniew Górski (Meyerhold), Marlena Milwiw (Zinaida).
