Tajemnicze willidy
Ostatnia premiera Opery Bałtyckiej, balet "Giselle", porusza temat wiarołomnej przysięgi i kary. Przywodzi na myśl naszą "Świteziankę", ale przypomina także "Jezioro Łabędzie" Czajkowskiego ze względu na wspólną scenerię - tam łabędzie, tu willidy, duchy zmarłych dziewcząt, noc, tajemnicze jezioro, błąkający się młodzieniec. Tylko muzyka Czajkowskiego napisana z talentem, a muzyka Adolfa Karola Adama jest banalna i ckliwa. Akt I ma wątek dramatyczny, coś się dzieje, ludowe elementy w muzyce i tańcu dają okazję do efektownych scen zbiorowych, roztańczenia zespołu. Sceny pantomimiczne rażą naiwnością, której "Giselle" nie można pozbawić, straciłaby swój specyficzny wdzięk.
Drugi akt - rozgrywający się w baśniowej scenerii - zrywa z ludowością, jest elegancki. Działa uroda tańca klasycznego, który musi być perfekcyjny, wirtuozowski.
Na scenie wystąpili soliści i Zespół Baletu Gdańskiego, uczniowie Gdańskiej Szkoły Baletowej i Orkiestra Opery Bałtyckiej pod dyrekcją Zygmunta Rycherta. Tytułową partię tańczyła Anna Sąsiadek, już dziś znakomita balerina gdańskiej sceny, urodziwa, utalentowana tanecznie i aktorsko. Wiele wyrazu miała scena rozpaczy i śmierci, w niej udało się solistce klasycznymi środkami osiągnąć duże napięcie dramatyczne.
W partii księcia wystąpił B. Więckowski, tancerz o świetnych warunkach scenicznych, ciekawej osobowości, pewny partner. W pierwszym akcie zwracała uwagę para M. Insadowska i L. Alabrudziński - tancerze precyzyjni, muzykalni, wnoszący młodość i wdzięk. Corps de ballet stale robi postępy, choć nie ma jeszcze całkowitej równości w dziedzinie gestu i rytmu, ale... Wszak Balet Gdański istnieje krótko.
Wznowienie przygotowali choreograficznie Anatolij Karpuchin i Lubow Bachariewa. Scenografia jest dziełem Jana Bernasia i Olgi Leszko.
