Długi nos Pinokia, drewnianego pajacyka
"Pinokio" w reż. Ireneusza Maciejewskiego w Teatrze Lalek Pleciuga w Szczecinie. Pisze Ewa Koszur Głosie Szczecinskim.
W sobotę najmłodsi widzowie zobaczyli premierowe przedstawienie "Pinokio" w Pleciudze.
Któż nie zna słynnej historii drewnianego pajacyka, wystruganego przez poczciwego majstra Dżepetta? Na sobotniej premierze w Teatrze Lalek Pleciuga to on głównie wzbudzał zainteresowanie dzieci. Tym najmłodszym zapewne niełatwo było nadążyć za rozwojem akcji. Kolejne wydarzenia prezentowało siedmioro zaledwie aktorów Pleciugi. Zaledwie, bowiem wcielali się oni w kilka postaci, grali zarówno w tak zwanym żywym planie, ale i poruszali marionetkami. A działo się sporo. Pinokio (Rafał Hajdukiewicz) jak każdy chłopiec nad naukę i obowiązki przedkłada zabawy i przygody. Pociąga go nieznany świat wokół, z dala od troskliwego Dżepetta (Mirosław Kucharski), który wystrugał go z drewnianego kloca. Pionokio ulega złym podszeptom spryciarzy (Zbigniew WUczyński), nie słucha dobrych rad i przestróg, między innymi Świerszcza (Marta Łągiewka). Słyszymy włoski język (Przemysław Ży-chowski), jest nawet pożar, w wyniku którego Pinokio traci drewniane stopy. Po każdym kłamstwie wydłuża mu się nos i tylko wyznanie prawdy przywraca jego dawną długość.
To barwne przedstawienie z bogatą scenografią Mai Krupińskiej i skoczną muzyką Piotra Klimka, który mistrzowsko oddaje włoskie klimaty, wyreżyserował Ireneusz Maciejewski, a zaadaptowała na potrzeby polskiej sceny Marta Guśniowska. Guśniowska przedstawiła własną wersję słynnej bajki, nie odbiegając jednak od głównego przesłania włoskiego autora -tylko od nas zależy, jak pokierujemy swoim losem. Najmłodsi widzowie z pewnością zapamiętają także, że nie warto kłamać. Przypomni im o tym pamięć o wydłużającym się nosie Pinokia.
