Przestrzeń smutku
Sztuka brytyjskiego dramaturga i reżysera Davida Hare'a jest uwspółcześnioną wersją dramatu "Korowód" Arthura Schnitzlera, austriackiego pisarza i psychiatry przełomu poprzednich wieków. Przedstawia współczesny obyczaj erotyczny - stosunki damsko-męskie w rozmaitych konfiguracjach społecznych, często na styku odmiennych środowisk, mentalności i stylów życia. Aktom erotycznym oddają się po kolei: prostytutka i taksówkarz, taksówkarz i służąca, i tak dalej, konsekwentnie: student - mężatka - polityk - modelka - dramatopisarz - aktorka - arystokrata - prostytutka. Wszystkie pośpiesznie zadzierzgnięte związki stają się wymownym świadectwem zagubienia współczesnych ludzi. Przypominają nie tyle korowód miłosny, ile raczej dobrze znany w średniowiecznej ikonografii taniec śmierci. Tytuł "Przestrzeń smutku" (w oryginale: "The Blue Room") znakomicie oddaje klimat przedstawienia, wyreżyserowanego dla Teatru TV w 2002 r. przez Agnieszkę Glińską. Wszystkie role kobiece kreuje Dominika Ostałowska, a męskie Wojciech Malajkat. Grają po pięć postaci, zróżnicowanych wiekowo, społecznie, mówiących w odmienny sposób i wyglądających za każdym razem inaczej. Aktorzy radzą sobie doskonale. We wszystkich dziesięciu epizodach są równie sugestywni i autentyczni.
