Artykuły

"Hemar w chmurach. Kabaret" w reż. Piotra Machalicy w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie. Pisze Tadeusz Piersiak

"Hemar w chmurach. Kabaret" to przedstawienie w dwóch częściach, trwające łącznie około półtorej godziny. Część pierwsza jest utrzymana w klimatach teatrzyku Qui pro Quo, którego Marian Hemar (zaraz po Julianie Tuwimie) był głównym autorem. To głównie w niej pojawiają się piosenki, skecze i fraszki, które już dawno zasiedliły artystyczną świadomość Polaków. Łącznie z "Upić się warto"; kiedyś rewelacyjnie odświeżyli ten hit rewelersi: Zborowski, Borkowski, Kociniak, Opania; częstochowska grupa: Machalica, Hutyra, Cudzik i Rot jest absolutnie konkurencyjna i choćby dla niej warto wybrać się na spektakl.

Odkryciem wieczoru okazał się Antoni Rot. Wiadomo, że potrafi śpiewać, ale Hemar chyba szczególnie mu leży, bo dopiero w jego piosenkach "dał głos" - piękny mocny, czysty tenor, którego słuchało się z największą przyjemnością. W drugiej części, bardziej nastrojowej i refleksyjnej, popis wokalno-aktorski dał z kolei Waldemar Cudzik w piosence "Ten wąsik, ach ten wąsik" ("młode" aranżacje piosenek, przygotowane przez Marcina Lamcha, bardzo zwracają uwagę).

Wyliczać by można więcej, bo każdy z wykonawców miał w tym programie swoje pięć minut. Każda piosenka, każdy skecz były jak prawdziwa perełka. Może więc tylko jeszcze wyróżnijmy Adama Hutyrę, który pięknie podał gorzki tekst o filosemitach. Wypada też odnotować bardzo udany debiut Marty Honzatko, która właśnie zasiliła częstochowski zespół.

Scena zachwycała

Przepięknie grała też scenografia autorstwa Krzysztofa Helma. Absolutna prostota: powiększone, pożółkłe zdjęcia w tle, szklany podest... I szklana klatka stojąca na środku sceny; grała lożę teatralną, w której publiczność wymieniała towarzyskie plotki, była zaświatami, do których odchodzili żydowscy bracia, stawała się lustrem, w którym przeglądała się akcja skeczy.

Ten wieczór pełen śmiechu, refleksji oraz wzruszeń nagrodzony został gromkimi brawami publiczności.