Artykuły

"Co słychać" w reż. Agaty Biziuk w Teatrze Lalka w Warszawie. Pisze Katarzyna Sołtan w portalu artbiznes.pl.

Czy można złapać nudę za uszy, okiełznać i oswoić? A cisza czy może być inspirująca? Jak z prostej formy wyczarować bajecznie kolorowy świat? Na te i inne pytania odpowiada "Co słychać" - najnowszy spektakl dla dzieci w Teatrze Lalka.

Pierwsza scena to klasyczny rodzinny obrazek: rodzice niewiele ze sobą rozmawiają, padają kurtuazyjne pytania, na które z góry obydwoje znają odpowiedź. Ubrani są na szaro, w kolor nudy. Nie ma w nich radości czy finezji. Za to ich znudzone córki rozpiera energia. A tu, jak na złość, pada deszcz. O bieganiu po kałużach mogą tylko pomarzyć. Nawet telewizor nie wytrzymuje napięcia i przestaje nadawać. Zapada cisza

Gdy się w nią dobrze wsłuchamy, poznamy stworki, które uwielbiają skrobać za ścianą i potrafią stworzyć doskonale zestrojoną orkiestrę. A później spotkamy się z dzikimi zwierzętami, gdy razem z bohaterami przedstawienia ułożymy, z pozornie nieokreślonych kształtów, słonia, żyrafę i lwa. Rodzice dziewczynek dają się porwać odgłosom wydobywającym się z ciszy, by po chwili wybrać się w podniebną podróż samolotem. Nagle siostry przestają się kłócić, a rodzice przekomarzać na temat wakacyjnego wyjazdu.

Prosta fabuła pokazuje, jak wspaniale możemy bawić się formą i jak wiele zależy od naszej kreatywności. Spektakl włącza w zabawę rodziców i dzieci - widzimy, jak wiele mogą się od siebie uczyć i jak nawzajem motywować, a w tej nieskrępowanej podróży przez krainę wyobraźni odnaleźć siebie na nowo i pokochać raz jeszcze to, co na co dzień ich irytowało.

Przedstawienie to kompilacja dźwięków, kolorów, światła, rekwizytów i bardzo wyrazistej gry aktorskiej. Jest bardzo plastyczne i skupia uwagę nawet bardzo małego widza.

Wprawdzie spektakl adresowany jest do widzów najmłodszych, ale jego przesłanie jest równie ważne dla małego odbiorcy, jak i dla dorosłego: wystarczy odrobina chęci i wyobraźni, by z niczego stworzyć wspaniałe rzeczy i przegnać nudę. Tak naprawdę ani dzieci, ani dorośli nie potrzebują zabawek, żeby się dobrze bawić. Bo zabawa jest w nas.