Taniec w genach. Czyli co sprawia, że tancerze są inni od reszty ludzkości?
Ponieważ sama, jak powiada mama, zaczęłam tańczyć wcześniej, niż umiałam chodzić, od zawsze wiedziałam, że z nami - tancerzami, jest jakoś inaczej, że nie jesteśmy, jak reszta ludzkości. Wreszcie mamy na to niezbite dowody, nie tylko wynikające z autoobserwacji i analizy zachowań tańczących przyjaciół - pisze Joanna Czajkowska z Sopockiego Teatru Tańca w portalu Dialog o tańcu.
Jak twierdzi profesor Richard P. Ebstein, szef Centrum Genetyki Człowieka Scheinfeld'a z Zakładu Psychologii Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, sprawa jest prosta - różnią nas - tancerzy dwa konkretne warianty genetyczne.
W badaniu opublikowanym w PLoS Genetics, prof Richard P. Ebstein napisał, że badając kod DNA tancerzy, znalazł stałe różnice w dwóch kluczowych genach, które wyróżniają tancerzy z populacji ogólnej. Ebstein wraz ze współpracownikami stwierdzili w badaniu na grupie 85 zawodowych tancerzy i studentów tańca, istnienie dwóch wariantów genów, które dostarczają kod dlatransportera serotoniny i receptora 1a wazopresyny argininowej.
Oba geny są zaangażowane w transmisję informacji między komórkami nerwowymi. Transporter serotoniny reguluje poziom samej serotoniny, neuroprzekaźnik mózgu, który przyczynia się do odczuwania doświadczeń duchowych oraz wielu innych cech behawioralnych (neuroprzekaźniki nie są cechami behawioralnymi, tylko cechami fenotypowymi, fizycznie istniejącymi). Receptor wazopresyny natomiast opisywano przy okazji wielu badań na zwierzętach jako przyczyniający się do modulacji komunikacji społecznej i nawiązywania relacji w grupie / stadzie.
Oba elementy, związane są z odwieczną ludzką ekspresją tańca i aspektem społecznym.
Wspomniani naukowcy wykorzystali w badaniu dwie ankiety. Jedną z nich była Skala Absorpcji Tellegena (TAS,) która koreluje aspekty duchowości i odmiennych stanów świadomości, drugą jest Trójwymiarowy Kwestionariusz Osobowości (TPQ), mierzący potrzeby kontaktów społecznych i otwartość w komunikacji.
Wyniki badań genetycznych i wnioski wynikające z kwestionariusza porównano do wyników dwóch pozostałych grup - sportowców i "normalnych" - osób nie zajmujących się ani tańcem, ani sportem. Tu trzeba zaznaczyć, że grupę sportowców badano ze względu na podobieństwa do pracy tancerzy, w zakresie wytrzymałości i ogólnej tężyzny fizycznej.
Gdy wyniki wszystkich trzech grup zostały podsumowane, okazało się, że tancerze wykazują szczególne cechy genetyczne i osobowościowe, które nie zostały znalezione w dwóch pozostałych grupach. Nawet w grupie sportowców. To, co odróżnia więc tancerzy od reszty ludzkości, to zwiększona potrzeba komunikacji, często o charakterze symbolicznym i obrzędowym oraz silnie rozwinięta osobowość pod względem duchowym.
Dla mnie jest to potwierdzenie moich odwiecznych przypuszczeń i prywatnych teorii. Teraz nie tylko przeczuwam, teraz już wiem, że ja i większość moich przyjaciół mamy coś wspólnego - dwa cudowne warianty genetyczne.
Wyniki badań z Uniwersytetu w Jerozolimie dają nam też dodatkową moc - oglądając tancerzy skrajnie odmiennych stylów tańca od preferowanego przez nas samych, możemy teraz być pewni - to tylko inna droga, źródło jest to samo. Bo taniec rodzi się w genach.
Ps. Specjalne podziękowania dla dr Adama Bogdana za konsultację naukową z zakresu genetyki i mgr Barbary Szamotulskiej za konsultacje z zakresu psychologii.
Na zdjęciu: Joanna Czajkowska w "Rosso relativo", STT
