O współczesności - z Katowic
Oglądając "WIADUKT" Leona Wantuły trudno było nie porównywać tego programu z innym, nadanym kilka tygodni wcześniej - z "Dekretem" Zdzisława Skowrońskiego. Obaj autorzy poruszają właściwie ten sam krąg tematów, starając się przedstawić konflikty, które rodzi nasza współczesność w środowisku wiejskim. Ukazują przeżycia ludzi wsi w momencie szczególnego zagrożenia: oto ktoś, kierując się racjami wyższego rzędu, chce im odebrać ziemie. U Skowrońskiego te racje wyższego rzędu, to sprawa intensyfikacji naszego rolnictwa, konieczność uprawy każdej piędzi ziemi, u Wantuły - budowa linii kolejowej, przez którą na rolnicze tereny, dość zacofane, wkroczy przemysł, otworzą się perspektywy lepszego życia, większych zarobków. Przeciwstawienie tych racji rozumowych, czy tych konieczności chłopskiemu umiłowaniu ziemi, poczuciu nienaruszalnej własności stanowi oś dramaturgiczną obu sztuk.
Niełatwe to sprawy, trudno je rozstrzygać jednoznacznie, trudno też przedstawić w takiej formie, by zyskały całkowite uznanie. Udało się to Skowrońskiemu, którego "Dekret" wsparła doskonała reżyseria i doskonałe kreacje aktorskie.
Z mniejszym uznaniem można witać "Wiadukt" Wantuły, choć autor potrafił uchwycić i pokazać wiele cech obyczajowych, wiele momentów prawdziwych, czy prawdopodobnych. Zbyt Jednak był przy tym drobiazgowy, zbyt wiele chciał powiedzieć i pokazać wprowadzając do akcji wielość wątków i postaci, których, istnienie osłabiało tylko wymowny sztuki. Zabrakło jej też zwartej dramaturgii, jakiegoś momentu kulminacji. Trzeba jednak cenić każdą, nawet tę mniej udaną próbę, mówienia o naszej współczesności. Jest to warunek dalszego rozwoju dramaturgii, nie tylko zresztą telewizyjnej.
Przedstawienie "Wiaduktu" reżyserował J. Wyszomirski, wśród wykonawców zapamiętać warto J. Schmidta (Ryszard) i A. Gołębiowską (Dorota).
