O kobiecej frustracji i pożądaniu
Po wakacyjnej przerwie Teatr im. Adama Mickiewicza pracuje już wytężenie, czego przejawem jest pierwsza premiera tego sezonu - monodram irlandzkiego poety, dramaturga i malarza W.G. Russella "Shirley Valentine" w przekładzie M. Semil. "Shirley Valentine" to sztuka mogąca zaspokoić zarówno wyrafinowane gusty publiczności, jaki widzów złaknionych w teatrze dobrej muzyki.
Tytułowa bohaterka sztuki, grana przez Małgorzatę Chojnacką, to matka i żona, kobieta ogromnie zapracowana, dzieląca czas między dzieci i "nielubianego" męża - nieczułego i "wygodnickiego".
Psychologowie określają frustrację tego rodzaju niewiast jako syndrom zamykających się drzwi, czyli raptowną próbę diametralnego usiłowania zmiany życia w momencie uświadomienia sobie, że młodość niemalże bezpowrotnie minęła.
Bohaterka fertyczna, żywiołowa i pełna tzw. życiowej mądrości czterdziestolatka, odbywa wraz z przyjaciółką podróż do Grecji, gdzie przeżywa wielki romans - tu widzowie mają oka-zję zamyślić się nad istotą... orgazmu.
Druga część spektaklu odbywa się w greckiej już scenerii - doskonała, sugestywna scenografia utalentowanej absolwentki Wychowania Plastycznego częstochowskiej WSP Małgorzaty Gugi. Tu bohaterka, która przechodzi prawdziwą metamorfozę, zakochuje się z wzajemnością w Greku. Pod wpływem tak nagle wyzwolonych uczuć, snuje wspomnienia i re-fleksje nad swoim dotychczasowym życiem.
Ta część - w foyer teatru - daje możność podziwiania bardzo rozległych możliwości aktorskich odtwórczyni tytułowej roli, która w tejże zabłysnęła już też podczas warszawskiego festiwalu tzw. teatrów ogródkowych.
Tę rolę tak urzekająco mogła zagrać chyba tylko ta aktorka naszego teatru, dysponująca wszechstronnymi warunkami wewnętrznymi (muzykalność, rozlegała skala głosu - od oschłego, kostycznego, po wibrująco zmysłowy), jak i zewnętrznymi.
