The New York Times: Polska opera lśni
W dziale "Arts" na stronie "The New York Times" pojawił się artykuł "Polska Opera Narodowa lśni". Rebecca Schmid pisze w nim o "Kupcu weneckim" Andrzeja Czajkowskiego, wystawionym w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej, ale przede wszystkim chwali postępy techniczne, międzynarodowe kontakty i interdyscyplinarne podejście - pisze Katarzyna Ryzel w Ruchu Muzycznym.
Wystawienie opery, napisanej trzydzieści lat temu przez Czajkowskiego, który urodził się w Warszawie w żydowskiej rodzinie (...), pokazuje, jak bardzo polski teatr operowy zmienił się od czasów komunistycznej izolacji i problemów ekonomicznych, które po niej nastąpiły. Teatr Wielki nawiązał współpracę z najbardziej znanymi scenami europejskimi, nie tracąc przy tym związków z rodzimym repertuarem.
O Teatrze Wielkim-Operze Narodowej pisze Schmid w kontekście historyczno-gospodarczym, skupiając się na rozwoju instytucji w ostatnich czasach:
W pokomunistycznych latach dziewięćdziesiątych Teatr nie miał funduszy, by nawiązywać współpracę z partnerami z Europy Środkowej, co zapewne podniosłoby jego prestiż i dało możliwość poszerzenia repertuaru o rzadko wykonywane współczesne dzieła. Na szczęście poprawa gospodarcza po przyłączeniu się Polski do Unii Europejskiej i obrotne zarządzanie instytucją pozwoliły Wielkiemu na powrót do świetności.
Autorka przytacza słowa angielskiego reżysera operowego Davida Poutneya, który zwrócił się o pomoc do dyrektora naczelnego TW-ON przy inscenizacji "Pasażerki" Weinberga, a następnie opisuje, jak do zespołu TW-ON dołączył Mariusz Treliński. Jego pracę dla instytucji komentuje następująco:
Bardzo wzrokowa estetyka Trelińskiego i jego zainteresowanie bezpośrednim przedstawianiem emocji na scenie pomogły skierować plany repertuarowe Teatru Wielkiego w niespodziewaną stronę.
Na koniec Schmid cytuje Petera Gelba, dyrektora Metropolitan Opera, na którego zaproszenie w styczniu 2015 roku Mariusz Treliński i Boris Kudlićka w ramach koprodukcji MET i TW-ON zrealizują wieczór złożony z "Jolanty" [na zdjęciu] Czajkowskiego i "Zamku Sinobrodego" Bartoka:
Mariusz jest dyrektorem, który naprawdę wierzy, że wierność narracji i akcji opery nie ogranicza kreatywności i pozwala na niezwykłą wizualnie perspektywę.
