Małżeńskie rytuały w teatrze
- Każdy spektakl musi mieć swojego adresata, a robienie spektakli dla szeroko rozumianej "publiczności krakowskiej" po prostu nie sprawdza się - mówi Henryk Jacek Schoen, dyrektor Teatru Bagatela, przed premierą "Seksu dla opornych".
Alice i Henry Lane to małżeństwo w średnim wieku. Mają nadzieję, że weekend spędzony w hotelu przełamie kryzys w ich związku. "Seks dla opornych" Michele Riml, który reżyseruje Henryk Jacek Schoen, to najnowsza propozycja Teatru Bagatela. Premiera na scenie Karmelicka 6 już w środę o godz. 19.15, a gala premierowa odbędzie się w piątek o tej samej porze. "Czy twój związek po paru latach jest dalej szczęśliwy, czy wymaga specyficznej kuracji?" - pytają w zapowiedzi organizatorzy i zapraszają na pokaz. Występują: Alina Kamińska i Krzysztof Bochenek oraz Katarzyna Litwin i Łukasz Żurek.
Rozmowa z Henrykiem Jackiem Schoenem
Gabriela Cagiel: Teatr Bagatela bije rekordy popularności. W ubiegłym roku odwiedziło was około 170 tys. widzów. Zdradził pan kiedyś, że to głównie kobiety decydują o tym, czy para idzie do teatru.
Henryk Jacek Schoen: Dość regularnie prowadzimy badania, ponieważ chcemy wiedzieć, kto do nas przychodzi i dlaczego. Bardzo poważnie traktujemy wszystkie narzędzia marketingowe, chociaż niektórym bardzo się to nie podoba. Jest cała grupa twórców teatralnych, którzy uważają, że teatr nie może być w żaden sposób traktowany jako coś, co należy sprzedać. Mam zupełnie odwrotne zdanie i uważam, że każdy spektakl musi mieć swojego adresata, a robienie spektakli teatralnych dla szeroko rozumianej "publiczności krakowskiej" się po prostu nie sprawdza. Trzeba dokładnie wiedzieć, komu spektakl będziemy oferować. Przekłada się to na działania marketingowe, reklamowe czy produkcję samego spektaklu.
To zróżnicowanie widzów odzwierciedla różnica w repertuarze spektakli pokazywanych na Karmelickiej oraz na Sarego?
- W spektaklach na Scenie na Sarego dajemy sobie większy margines wolności. To miejsce, w którym gramy głównie klasykę lub spektakle z nurtu współczesnego, stawiające znacznie więcej pytań dotyczących nas samych i związku ze współczesnym światem. Jeśli chodzi o Karmelicką, to przyjąłem system, który kiedyś miał teatr Arnolda Szyfmana w Warszawie. Szyfman przeznaczał pieniądze zarobione na spektaklach rozrywkowych, z założenia cieszących się większą popularnością, na produkcję spektakli klasycznych i współczesnych. Coś takiego tutaj próbujemy realizować.
Po ubiegłorocznej "Prawdzie" Floriana Zellera reżyseruje pan "Seks dla opornych" Michele Riml.
- To niezwykle inteligentnie napisana komedia, która wymyka się klasycznemu podziałowi na gatunki. Niektóre jej fragmenty wywołują śmiech, a inne zmuszają do głębokiej refleksji nad sensem małżeństwa, bycia razem. Myślę, że to spektakl, który na pewno będzie interesował wszystkich tych, którzy są w związkach niezależnie od stażu, a nawet tych, którzy chcieliby się z kimś związać. Autorka podpatrzyła takie najbardziej klasyczne sytuacje z życia małżeństwa. Małżonkom często wydaje się, że mają własne rytuały, właściwe wyłącznie im i przez nich wymyślone. Śmiejemy się, bo okazuje się, że we wszystkich małżeństwach obowiązują niemal identyczne rytuały.
Punktem wyjścia historii jest weekend spędzony w hotelu. To szansa na przełamanie kryzysu w związku. Spektakl grany jest w podwójnej obsadzie - małżeństwa z 20- i 30-letnim stażem. To coś zmienia?
- Okazuje się, że w momencie, kiedy gra para czterdziestolatków, to jest w nich znacznie więcej nadziei, możliwego szaleństwa, gotowość do podjęcia radykalnych decyzji. W przypadku pary starszej o 10 lat jest więcej pytań o sens tego wszystkiego, co było. Nie ma już tak jasnych perspektyw na przyszłość, a ten sam tekst brzmi zupełnie inaczej.
Ta wersja też wzbudzi śmiech?
- Też, ale zupełnie inaczej. Porównując te małżeństwa do potraw, to pierwsza propozycja jest bardziej pikantna, a druga wyrafinowana.
