Zielona Góra. 100. urodziny Haliny Lubicz
W niedzielę 5 lutego minęła 100. rocznica urodzin aktorki Haliny Lubicz, patronki sceny lalkowej w Lubuskim Teatrze.
Halina Lubicz urodziła się 5 lutego 1906 roku w Białej Podlaskiej w aktorskiej rodzinie Pempkowskich. Wszechstronnie uzdolniona, przeznaczona jednak przez zapobiegliwego ojca do kariery urzędniczej, wybrała własną artystyczną drogę. W 1925 roku rozpoczęła karierę aktorską w Teatrze Miejskim w Toruniu. Do wybuchu wojny występowała na scenach Torunia i Poznania. Była aktorką dramatyczną, tancerką, śpiewaczką.
W czasie wojny organizowała tajne przedstawienia dla dzieci. W roku 1945 założyła Teatr Lalki i Aktora w Poznaniu, była jego dyrektorem i kierownikiem artystycznym. Później przeniosła się do Zielonej Góry, gdzie od roku 1954 pracowała jako aktorka dramatu kreując wiele ciekawych ról i reżyserując przedstawienia dla młodzieży, zarówno na scenie dramatu, jak i lalkowej. W roku 1955 założyła przy LT i przez dwa lata społecznie prowadziła artystyczną poradnię dla zespołów amatorskich.
Jej talent, kunszt i pracowitość doceniała wdzięczna publiczność oraz władze. Spośród wielu odznaczeń aktorka najbardziej ceniła sobie Order Uśmiechu.
Szczególnie cenny był wkład aktorki w opiekę nad ociemniałymi, za co otrzymała w roku 1966 Złotą Odznakę Polskiego Związku Niewidomych. Niezwykłe jest, że opiekowała się inwalidą wojennym, Michałem Kaziowem, który był niewidomy i pozbawiony obu rąk. Nauczyła go czytać przy pomocy warg i doprowadziła do tego, że Kaziów ukończył studia polonistyczne oraz uzyskał tytuł doktora.
Przez dwa lata Halina Lubicz pracowała społecznie jako przewodnicząca Zarządu Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki, zdobywając powszechny szacunek i uznanie.
Artystka zmarła 1 kwietnia 1991 roku w Zielonej Górze. Spoczywa w Alei Zasłużonych. Jej imieniem została nazwana Scena Lalkowa Lubuskiego Teatru i jedno z rond w Zielonej Górze.
Na zdjęciu: Halina Lubicz jako królowa Anna w "Szklance wody" Eugeniusza Scribe'a w reżyserii Zbigniewa Koczanowicza, Państwowy Teatr Ziemi Lubuskiej 1956.
