Artykuły

ŚLEPCÓW w Jeleniej Górze

Kapryśna jest Muza Teatru i trudne do przewidzenia są szlaki, które przemierza w swych peregrynacjach. Nie zawsze moż­na odczuć jej obecność w "pałacach ster­czących dumnie", ku chwale jej wznoszo­nych na placach wielkich metropolii; obja­wia się nieoczekiwanie właśnie w jakimś cichym, leżącym na uboczu zakątku... Tak właśnie stało się obecnie w mieście "nie bardzo podłym", lecz przecież niezbyt oka­załym - w Jeleniej Górze. W Teatrze im. Norwida, przybytku, który zresztą już od niejakiego czasu zdaje się cieszyć szcze­gólnymi względami owego łaskawego bós­twa - w małej salce, przeznaczonej na po­kazy widowisk tzw. eksperymentalnych, rozgrywa się tu ostatnio spektakl oparty na tekście "Ślepców" Maurycego Maeterlincka, zapomnianej dziś sztuki z epoki fin-de-siecle'owego symbolizmu. Lech Terpiłowski, znany dotąd przede wszystkim ze swych prac publicystycznych i studiów teoretycz­nych nad teatrem muzycznym, ujawnił tu się jako realizator sceniczny, obdarzony niepospolitym wyczuciem teatru, i anima­tor aktorów. Co ważniejsze, nie posłużył się materiałem literackim dawnego pisarza po to, by olśnić nas jeszcze jednym pokazem tak modnej dziś formuły "retro", lecz by przekazać odkrytą przez siebie autentycz­ną wizję egzystencji ludzkiej. Przy czym przekazał ją w sposób prawdziwie twórczy i nowatorski - w formie, którą sam określa jako "muzykalitet", czyli "współczesny moralitet muzyczny". Z poetycką i muzyczną tonacją, wytworzoną przez Terpiłowskiego, harmonizuje oprawa plastyczna Mariana Janikowskiego, urzekająca kolo­rytem i fakturą (utrzymana wyłącznie w ga­mie różnych odcieni błękitu).

Jednocześnie na dużej scenie tegoż tea­tru wystawiony został spektakl zupełnie in­nego rodzaju - komedia satyryczna Ryszar­da Marka Grońskiego "Śniadanie". Ale pisa­nie o sztuce "Szpilkowego" autora na ła­mach "Szpilek" byłoby nietaktem...