Cała para poszła w chorągiewki
"Skarb pirata Cynamona" w reż. Waldemara Wolańskiego w Teatrze Arlekin w Łodzi. Pisze Leszek Karczewski w Gazecie Wyborczej - Łódź.
W Arlekinie widzów wita dyrektor cyrku, Zapowiadacz: zaprasza, kłania się, czapkuje... I trwa to do przerwy. Namiastka akcji zapowiadanej tytułem sztuki zaczyna się dopiero po przerwie. Niby widzowie mogą wpływać na jej bieg, podnosząc do góry zielone lub czerwone chorągiewki. Tylko na co tu wpływać? Pozory "dziania się" budują błahe zdarzenia: dostarczenie listu, czytanie listu, wieści o mapie, szukanie mapy, budzenie wróżki, przepraszanie wróżki... I tak się to plecie, a "Skarb pirata Cynamona" nietknięty.
W końcu głosowania przeradzają się parodię: "Kto jest za, zielone, a kto jest za - czerwone".
Aktorzy nie reagują na podpowiedzi widowni, jak szukąć skarbu. Ani nie "budują statku", ani nie "idą pieszo". Scenariusz Waldemara Wolańskiego przewiduje za to bezcelowe wizyty w Krainie Potworowców, Krainie Leniwców i w Bajkolandii. O wyprawach opowiadają piosenki. Ich tekst zagłusza przeładowana muzyka Bogdana Dowlasza i zatupuje choreografia Kazimierza Knolla. Szkoda tylko pięknej scenografii Joanny Hrk. Czym prędzej znalazłbym inną sztukę, w której można wykorzystać bajeczne kostiumy i olbrzymie lalki potworowców.
"Skarb..." gubi i cel żartów, i powód, dla którego widzowie machają chorągiewkami. Oprócz zielonej i czerwonej przydałby się jeszcze dwie inne: chorągiewska "przewijanie do przodu" i "stop". Pozostaje tylko złudne wrażenie ogólnej wesołości.
Dla dorosłej części widowni Wolański przygotował dodatkowo humor dotyczący demokracji, związków zawodowych i emerytur. Ale po paru dowcipach nawet urzędnicy zaproszeni na premierę ziewali z nudów. A już wyciągnięcie na scenę Mirosława Orzechowskiego, wiceprezydenta Łodzi, jako "największego leniwca", było ciosem poza tarczę.
Waldemarowi Wolańskiemu polecam przesłanie na Światowy Dzień Lalkarstwa, który przypada we wtorek. Dr Kapila Vatsyayan (Indie) pisarka, badaczka, aktorka napisała w nim: "Świat lalkarstwa ma w sobie niewinność dziecka, czystość i świeżość oraz wiedzę mądrości". Mówiąc krótko: ten spektakl nie.
