"Dolce Vita" w Kochanowskim
- Każda premiera w teatrze jest świętem. Ale ta premiera to święto szczególne - mówi Tomasz Konina, dyrektor Teatru im. Jana Kochanowskiego. - Od bardzo dawna na naszych deskach nie było tekstu napisanego specjalnie dla nas. "Dolce Vita" jest właśnie takim dziełem - dodaje.
Tekst został napisany przez Julię Holewińską i Kubę Kowalskiego, którzy zainspirowali się filmem Felliniego "Dolce Vita", "Kartoteką" Różewicza oraz "Skowytem" Ginsberga. - Dzieła te były jedynie inspiracją. Próbowaliśmy przenieść je na nasze podwórko. Inspiracja polegała głównie na stawianiu pytań o to, co te dzieła znaczą dzisiaj - mówi Kuba Kowalski. - Spektakl jest mapą życia 30-latka. Człowieka, który żyje w rozdarciu i ciągle musi dokonywać wyborów.
"Dolce Vita" jest inspirowana głównie filmem Felliniego, Różewicz zainspirował głównie formą. - Jest tam jeden dzień, jedna doba - mówi Kowalski.
Znalazła się również znacząca różnica. - Bohater to tzw. everyman i nie ma historii narodowej - podkreśla Holewińska. - Jest postacią, która dokonuje pozornie swobodnie wyborów. Pokazuje to doskonale pojęcie wolności. Muzyka w spektaklu jest grana na żywo przez zespół. - Uważam, że jest to bardzo duży atut. W teatrze to zdarza się bardzo rzadko - mówi Radek Duda, reżyser dźwięku. - Muzycznie chcieliśmy pójść w abstrakcyjną formę z elementami współczesnymi. Jest tak różnorodna jak kolaż scen.
Scenografia również się wyróżnia. - Jest mocno abstrakcyjna, w metaforyczny sposób odnosząca się do tekstu - mówi Katarzyna Stochalska, scenograf spektaklu. - Ma przede wszystkim oddać właściwość rzeczywistości, nieubłagany upływ czasu i to, że skutek, który nastąpi, jest nieodwracalny. Dopełnieniem minimalizmu panującego na scenie z kolei są kostiumy, przy których mogłam sobie pozwolić na większą swobodę teatralną.
