Więzień skazany na Becketta
"Ostatnia taśma Krappa" w reż. Samuela Becketta, występuje Rick Cluchey na Festiwalu Beckettowskim "Transpozycje 2006" w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Pisze Joanna Derkaczew w Gazecie Wyborczej.
Rick Cluchey dwa razy dostał dożywocie. Pierwszy - za napad z bronią w 1954 r. Drugi - w 1957, gdy poznał sztuki Becketta. Z więzienia wyszedł, ale z Beckettem się nie rozstał. Stał się jego najbliższym przyjacielem i genialnym odtwórcą roli Krappa
W sobotę w krakowskim Teatrze Łaźnia czekam z innymi na przedstawienie "Ostatnia taśma Krappa" Becketta. Czekamy na Krappa.
Nagle zapala się punktowe światło. Do stołu podchodzi stary, siwowłosy mężczyzna. Szura, bełkoce, dźwiga pudła w wielkimi szpulami magnetofonowymi. Wyciąga z biurka połówkę banana. Rozrzuca skórki, potyka się o nie, wyciąga kolejną połówkę. Wszystko się powtarza. Wgryza się w miękki owoc jak zwierz w kawałek padliny. Mężczyzna w pasiastych spodniach i roboczym płaszczu jest niezdarny, nerwowy. Nie sposób zgadnąć, że ten wytarty strój kryje doskonałą sylwetkę i tatuaże. Zachłannymi palcami wciska szpulę do magnetofonu. Słucha nagrania skupiony, z rozwartymi bezwładnie ustami, ale co chwila budzi się, jakby chciał sam siebie skarcić albo poklepać po plecach. Niektóre fragmenty pomija ze złością, do innych powraca. Gdy bierze mikrofon i sam zaczyna dyktować, jego głos zamienia się w zduszony skrzek. Ręce drżą, twarz pokrywa się bruzdami. W porywie rozpaczy chwyta pudło na szpule. Rozhuśtana od ciosu lampa nie zatrzyma już do końca spektaklu. Bo Krapp od lat w dzień swoich urodzin nagrywa na taśmę swoje wynurzenia. Przy okazji komentuje swoje przemyślenia sprzed lat.
Sam spektakl nie zmieni się nigdy. W tej formie przed prawie 30 laty wymyślił go i wyreżyserował Samuel Beckett (1906-89). I dokładnie w ten sposób od 1977 r. gra go Rick Cluchey, rocznik 1933, były więzień San Quentin w Kalifornii. Cluchey stał się Krappem.
Nie zapomnijmy też o polskim Krappie, genialnie zagranym przez Tadeusza Łomnickiego w 1989 r. (przedstawienie w przekładzie i reżyserii wybitnego znawcy Becketta Antoniego Libery).
