O pięknej przyjaźni dinozaura, żółwia i motyla
"Marvin" Marty Guśniowskiej w reż. Pawła Aignera w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora. Pisze Martyna Friedla w Gazecie Wyborczej - Opole.
Spektakl w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora przedstawiający historię dinozaura Marvina to przykład fenomenalnej sztuki teatralnej.
Reżyser Paweł Aigner przedstawił na deskach opolskiej sceny lalkowej dramat Marty Guśniowskiej. Fabuła toczy się wokół trójki przyjaciół: Dinozaura Marvina, Motyla Ullissesa i Żółwia Finna. Przygody, które przeżywają główni bohaterowie, napędzane są pragnieniem znalezienia skutecznego sposobu na jeden z ich głównych problemów, jakim jest nadciągające wyginięcie gatunku, do którego należy Marvin.
Sytuacja ulega dramatyzacji, kiedy zaczynamy zdawać sobie sprawę z faktu, iż życie motyla trwa zaledwie jeden dzień, a żółw z kolei żyć będzie jeszcze długo po tym, jak jego przyjaciele odejdą. Strach przed wyginięciem, starością i samotnością do pewnego momentu kierują działaniami trójki bohaterów.
W cyrku nie zawsze na wesoło
Pavel Hubicka, który opracował scenografię "Marvina" pozwolił widzom przenieść się do magicznego świata starego wesołego miasteczka. Wygląda jak żywcem wyjęty ze wspomnień, wraz z ich niekompletnością i aurą tajemnicy.
Wybrakowana karuzela z jednym fotelem przyozdobiona jest balonami, instrumentami i pluszowym miśkiem, jakby stworzono ją z fragmentów pamięci i poskładano na szybko. W tle sceny straszy olbrzymia pęknięta maska, jakby runęła dawno temu odklejona z fasady domu strachów. W poszczególnych scenach pojawiają się też samochodzik z parku rozrywki i kabina mechanicznej kolejki. Każdy element scenografii dopracowany jest w najmniejszym calu, nawet jeśli pojawi się tylko na mgnienie oka. Bardziej jednak niż z dziecięcych bajek scenografia przypomina klimatem pejzaż z prozy Stephena Kinga.
Klimat cyrkowego świata współtworzy wspaniała muzyka Tomasza Lewandowskiego. Pojawia się niepozornie wraz z dźwiękami jakby starej pozytywki, by podbudowywać dramaturgię poszczególnych scen.
Aktorski majstersztyk
Najnowsza realizacja pozwala na wspaniałe dla teatralnego widza połączenie dobrej zabawy i wzruszenia. Błyskotliwy tekst Guśniowskiej, opatrzony fascynującą wizualną oprawą, ożywa dzięki rewelacyjnym opolskim aktorom. Na pierwszym planie najmocniej wybijają się Krzysztof Jarota w roli Motyla Ullissesa i Tomasz Szczygielski jako Żółw Finn, jako że dają upust swoim scenicznym temperamentom. Niemniej całą trójką, wraz z Andrzejem Mikoszą (Dinozaur Marvin), są nieustannie głęboko w rolach, nawet w scenach statycznych, w chwilach ciszy, tworząc niezwykle żywy obraz i niejednokrotnie zaledwie mikrogestami tworząc komizm sytuacji.
Także cały zespół realizacji (Agnieszka Zyskowska-Biskup - Jasnowidząca, Madame Fufu; Anna Jarota - Pani Lipna, Robak; Jan Chraboł - Diabeł, Kościotrup; Andrzej Szymański - Dyrektor Wesołego Miasteczka) pracuje na to, by przedstawiony świat był żywy, zabawny i zjawiskowy. Gra kostiumem i umiejętność odnalezienia się w konwencji z wirtuozerską lekkością to w przypadku ulubionych aktorów Aignera niemal standard.
W "Marvinie" każdy gest ma swoje znaczenie, wypowiedziane słowo się niesie, a ruch odbywa się w szczegółowo dopracowanej choreografii. Oprócz żywego planu dodatkową atrakcją są projekcje przygotowane przez Krzysztofa Kiziewicza. Finał spektaklu, nagrany wcześniej, pokazuje dodatkowe możliwości realizacji, przede wszystkim umiejętności aktorów, ale też podkreśla znaczenia zawarte w opowieści. Zestrojenie teatralnych i filmowych technik odbywa się wyłącznie z korzyścią dla przedstawienia.
Wiele do przemyślenia
W świecie, w którym ludzie, by uniknąć samotności, posługują się towarzyskimi aplikacjami, historia przyjaźni rozpoczynająca się od anonsu Dinozaura Marvina zamieszczonego w gazecie trafia w czułe punkty. Nikt nie może obiecać, że osoba, którą spotkamy, będzie "przyjacielem na śmierć i życie", jak tego pragnął Marvin, ale opowieść snuta przez Guśniowską pokazuje, że pozorne przeciwności mogą nadać przyjaźni istotnego znaczenia i dodać jej wartości.
Po raz kolejny teatr zaprasza do siebie widzów dorosłych i dziecięcych jako partnerów.
