Jaki będzie rok Witkacego?
Wiemy już, że UNESCO przyjęło polską propozycję i od 1984 do 1985 roku obchodzić będziemy na świecie ROK WITKACEGO. W stulecie urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza czyli Witkiewicza juniora. Powstał również przy Teatrze Małym w Warszawie Społeczny Komitet Sprowadzenia Zwłok Witkacego do Polski. Czy się to uda - należy mieć nadzieję w operatywność Teatru i słuszną inspirację Zdzisława Dolatkowskiego. ITI W Warszawie, czyli Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego proponuje aby, Międzynarodowe Spotkania Teatralne, po raz czwarty organizowane w 1985 roku były monotematycznym przeglądem inscenizacji sztuk Witkacego. Polskich i obcych realizacji. Do tych działań, Teatr Narodowy dołącza premierę na scenie Teatru Małego "W małym dworku" w reżyserii Jana Sycza z udziałem Marzeny Trybały, Grażyny Szapołowskiej, Ewy Ziętek, Joanny Malczak, Marleny Miarczyńskiej, Małgorzaty Kaczmarskiej, Witolda Pyrkosza, Pawła Galii, Gustawa Krona, Edwarda Bukowiana i Marka Robaczewskiego. Data premiery znacznie wyprzedza czas rocznicy, ale oznacza, to również, iż Teatr Narodowy przygotowuje repertuar ze znacznym wyprzedzeniem, a nie tylko okazjonalnie od rocznicy do jubileuszu.
Sztukę tę napisał Witkacy w 1921 r. Prapremiera odbyła się w 1923r. Jest to komiczna opowieść o duchach. Rzecz dzieje się w dworku w Kozłowicach w Sandomierskiem. Upiory są wyraźnie odgraniczone od żywych, a pełna napięcia akcja [rozwija się stopniowo, zawiera niespodzianki i nieoczekiwane spięcia wzbudzając wesołość na widowni. Witkacy, wziął za punkt wyjścia "W małym domku" Rittnera, realistyczne studium psychologiczne uwiedzionej kobiety i zazdrosnego męża, który zabija niewierną żonę i popełnia samobójstwo. Witkacy kompromituje Rittnera. W jego wersji niewierna żona jako Widmo powraca do życia i opowiada jak to rzeczywiście było z jej mężem i paroma kochankami. Na początku sztuki Anastazja Nibek, niewierna żona, nie żyje od dziesięciu dni, ale w czasie seansu spirytystycznego urządzonego przez jej córki jej Widmo powraca do dworu, aby podjąć codzienne życie, z mężem, dziećmi i kochankami. Wspaniałe role komiczne gwarantują znakomitą zabawę i chwilę refleksji nad demaskatorską krytyką powagi realizmu Rittnera, Reduty i Stanisławskiego.
