Artykuły

Stołeczny Teatr Powszechny, mający na celu dostarczenie godziwej rozrywki mieszkańcom przedmieść warszawskich wystawia jako czwartą premierę w bieżącym sezonie "Intrygę i miłość" Fryderyka Schillera . Tym razem dobór sztuki wydaje się właściwy. czar poezji romantycznej, uosobionej w Schillerowskiej Luizie, przykuwa uwagę widzów. Staranna reżyseria p. Heleny Zelwerowiczówny pokonała rozliczne trudności techniczne, jakie piętrzą się przed tym teatrem, pędzącym koczowniczy żywot co wieczór w innej sali i na innej scenie. Młody zespół aktorski dał przedstawienie żywe, szczęśliwie unikając szarży, śmiertelnego wroga wszelkich imprez popularnych. To niebezpieczeństwo zostało tym razem szczęśliwie ominięte. Stylową i szlachetną Luizą była p. Jadwiga Kopijowska. Jej partner. p. Rudnicki jako młody Walter miał chwile szlachetnego patosu, był jednak zbyt sztywny jak na romantycznego kochanka. Bardzo dobry był p. Block (stary Walter), p. Relski (najczarniejszy z czarnych charakterów - sekretarz starego Waltersa), p. Tomaszewski (grajek Miller), p. Koecher (groteskowy szambelan).

Pozostali wykonawcy pp. Bełkowska, Tomaszewska, Kalitowicz i Łukasiewicz stanowili zespół harmonijny. Publiczność, szczelnie wypełniająca salę, przyjęła przedstawienie serdecznie. Sprawa właściwego repertuaru dla Teatru Powszechnego oraz zostanizowanie widowni na przedmieściach - wymaga osobnego omówienia.