Artykuły

Walorów dramatu Stanisława Wyspiańskiego "Wyzwolenie'' nie trzeba nikomu zachwalać. Początek był rzeczywiście interesujący. Ciekawie zabudowana scena. Muza w czerni kreująca świat sztuki dramatu. No i wreszcie główny bohater - Konrad (Zdzisław Korzeniowski). Już w pierwszych scenach wypadł on nieco blado. Sądziłam jednak, że młody aktor z czasem się rozegra. Podziwiałam więc póki co uczestników scen zbiorowych (wspaniali Senator i Szlachcic), zachwycałam się znakomitą budową obrazów scenicznych. Pod względem plastycznym były one urzekające.

Tragedia zaczęła się naprawdę w drugim akcie. Konrad miotał się rozpaczliwie po scenie. Wypowiadał często w sposób nielogiczny, fatalny pod względem emisji, swoje kwestie. Wiele z nich było po prostu niezrozumiałych. Odnosiłam wrażenie, że odtwórca tej roli sam jest przerażony spoczywającą na nim odpowiedzialnością Zagubiła się poezja i mądrość sztuki Wyspiańskiego. Ze sceny wiało nudą. Gdy zapadła kurtyna poczułam, się wyzwolona, ale nie przez sztukę, o czym mowa w dramacie, lecz od "sztuki", którą mi zaserwowano w jeleniogórskim teatrze.

Spektakl zaprezentowany przez Teatr im.. C. K. Norwida nie jest propozycja złą od początku do końca. Wspaniała jest w mm. scenografia Grażyny Chorążeczewskiej i Krzysztofa Pankiewicza Duże brawa należą. się reżyserowi spektaklu Alinie Obidniak za budowę sytuacji scenicznych., Zabrakło jednak tego, co dla "Wyzwolenia" Wyspiańskiego jest nieodzowne - dobrych kreacji aktorskich. Interesującą postać sceniczną stworzyła Muza lecz jej wszechstronne wysiłki nie zdołały zdyskontować słabości roli Konrada. Zdzisław Korzeniowski ujawnił podstawowe braki warsztatu aktorskiego. Nie jego to jednak wyłączna wina. I tu warto by chyba zastanowić się nad problemem obsadzania niedoświadczonych aktorów. Zgadzam się z tym, że młodym należy dawać możliwości sprawdzenia się i wygrania. Nie można tego jednak robić w sposób bezkrytyczny. Prowadzi to bowiem do powstawania takich nieporozumień. jakim była rola Konrada w jeleniogórskim przedstawieniu.