Artykuły

W sobotę 20 października o godzinie 18, na deskach Opery Śląskiej w Bytomiu, zaprezentowana zostanie polska prapremiera sceniczna oryginalnej wersji językowej opery "Don Desiderio" Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego.

To wyjątkowe wydarzenie, bo od czasu wystawienia we Lwowie "Don Desideria" w 1878 r. żaden polski teatr nie zainteresował się tym kompozytorem. Prezentacją tego tytułu, Opera Śląska wpisuje się zatem w XXI-wieczny nurt przywracania życia dziełom zapomnianym. Kierownictwo muzyczne objął Jakub Kontz, a reżyseruje Ewelina Pietrowiak. W jednej z głównych ról zobaczymy Joannę Woś, (sopran koloraturowy), specjalizującą się w partiach operowych okresu włoskiego belcanta, propagatorkę muzyki Poniatowskiego.

Józef Michał Ksawery Poniatowski, to zapomniany kompozytor, chociaż był jednym z trzech Polaków, którego dzieła prezentowano w mediolańskiej La Scali(dwaj pozostali to Franciszek Mirecki i Krzysztof Penderecki). Przyszedł na świat w Rzymie (1816). Nie tylko komponował, ale także śpiewał (tenor) i udzielał się jako dyplomata. Jego dziadek, podkomorzy nadworny koronny, Kazimierz Poniatowski był rodzonym bratem Stanisława Augusta, ostatniego króla Polski. Jest autorem 9 oper włoskich i 3 francuskich. Tylko jedna z jego oper wystawiona była w XIX w. na ziemiach polskich. To właśnie "Don Desiderio".

Po raz pierwszy w swojej historii, opera została zaprezentowana w 1840 roku w Teatro dei Ravvivati w Pizie. Natomiast 140 lat temu we Lwowie, odbyła się premiera dla polskiej publiczności, w tłumaczeniu dzieła na język polski , którego podjął się Leon Sygietyński. W wersji koncertowej zaprezentowano ją w Krakowie podczas XII Festiwalu Muzyki Polskiej w 2016 roku.

Wypadek, testament i śmierć, którejnie było?

Akcja opery zaczyna się mocno dramatycznie, bo od wypadku samochodowego. Auto uderza w drzewow środku znajdują się Don Desiderio i Don Curzio, notariusz. W kolejnej scenie widzimy tych bohaterów, jak w przyjeżdżają w środku nocy do domu Riccardo (przyjaciela Don Desiderio), aby powiadomić jego żonę - Placidę i córkę Angiolinę o śmierci ich męża i ojca. Czy jest coś, co może pocieszyć kobiety w obliczu tragedii? Być może spadek, który dziedziczą. Ale są pewne warunki Jak się okaże, to właśnie Don Desiderio jest spirytus movens następujących po sobie wydarzeń.". Towarzyszy mu notariusz Don Curzio. Chcą powiadomić o śmierci Riccardo jego żonę - Placidę i córkę Angiolinę. Czy jest coś, co może pocieszyć kobiety w obliczu tragedii? Być może informacja o spadku, które dziedziczą. Ale są pewne warunki

Desiderio to pechowiec w pełnym znaczeniu tego słowa - ciągle kogoś uderza przez przypadek, przewraca, co może bawić widza, ale tak naprawdę jestsmutne. Dla mnie jest postacią tragiczną, w pewnym momencie chce nawet popełnić samobójstwo, kiedy okazuje się, że przez jego nieuwagę, cała rodzina jego "zmarłego" przyjaciela traci majątek. Warta uwagi jest walka z samym sobą głównego bohatera, jego wewnętrzne dylematy - mówi Ewelina Pietrowiak, reżyser opery.

Hipokryzja w stosunkach rodzinnych oraz uczucia determinowane zasobem sakiewki, to problemy społeczne, które wprawdzie były znamienne w XIX wieku, ale wbrew pozorom są bliskie także współczesnemu odbiorcy. W muzyce znać wpływy Gioachino Antonio Rossiniego ( który był zachwycony dziełem Poniatowskiego) , a melodyka urzeka stylem właściwym epoce belcanto.

Twórcy: kierownictwo muzyczne: JAKUB KONTZ, reżyseria: EWELINA PIETROWIAK, scenografia i kostiumy: ALEKSANDRA GĄSIOR, reżyseria światła: KAROLINA GĘBSKA, asystent dyrygenta: GRZEGORZ BRAJNER, asystent reżysera: BERNADETA MAĆKOWIAK

OBSADA: Don Desiderio: STANISLAV KUFLYUK, ADAM WOŹNIAK, Don Curzio: SZYMON KOMASA, KAMIL ZDEBEL, Angiolina: JOANNA WOŚ, EWA MAJCHERCZYK, Federico: SŁAWOMIR NABORCZYK, ADAM SOBIERAJSKI, Matteo: BOGDAN KUROWSKI, ZBIGNIEW WUNSCH, Placida: ANNA BORUCKA, IWONA NOSZCZYK, Riccardo: MACIEJ KOMANDERA, JULIUSZ URSYN-NIEMCEWICZ