Taniec na linie
"Człowiek ogromny" - recital Dominiki Buczek. W Gazecie Krakowskiej pisze Magda Huzarska.
"Życie to droga po cienkiej linie, balansowanie na wysokości pomiędzy wszędobylską głupotą i mądrością tych, którzy ją dostrzegają, między bolesną samotnością a zabawą, w której się chcąc nie chcąc uczestniczy. Wiesław Dymny znal wszystkie smaki życia, żonglował nim; nie raz niebezpiecznie przechylając na którąś ze stron tak, że patrzącej na niego gawiedzi zamierał śmiech na ustach.
Młoda aktorka Dominika Buczek w swoim dyplomowym recitalu Człowiek ogromny, który przygotowała wraz Januszem Grzywaczem doskonale wyczuła na czym polegał absurd i ironia tekstów Dymnego. Stworzyła na scenie krakowskiej PWST prawdziwą arenę cyrkową, na której bezbłędnie wprowadziła nas w świat Jana Beznogiego, Żonglera dwu-sturękiego, Lwa cyrkowego. Raz po raz przeistaczała się w akrobatkę spacerującą po linie, w sprytnego żonglera, podrzucającego przedmioty i wyciągającego z ręki kolorową chustkę, pogromcę dzikich zwierząt i śmiesznego klauna z wypchanym brzuchem, mrugającego oczami podobnie jak robiła to swego czasu w niezapomnianej La stradzie Giulietta Masina.
Bo spektakl Dominik Buczek ma w sobie coś z ducha Felliniego. Trudno uniknąć tych skojarzeń nie tylko przez cyrkowe kostiumy aktorki i towarzyszącego jej zespołu (Tomasz Kudyk, Grzegorz Zier-nictó, Adrian Kościółek, Oleg Sznicar), ale także dzięki aurze stwarzanej przez interpretację tekstów Dymnego i muzykę Janusza Grzywacza. Artystka potrafi mieć w oczach jmutek klauna, który bawi wbrew sobie publiczność, a w głosie złość na świat, w którym wypina się piersi po medale i w którym tak naprawdę ktoś powinien wreszcie znaleźć młota | na idiota.
Największe jednak wrażenie aktorka robi, kiedy po cyrkowym, bajecznie kolorowym szaleństwie zjawia się na scenie niemal prywatnie, ubrana w czarny kostium i śpiewa Siedem bestii. Ona już wie, że za murami szkoły czyhają one na nią, szczerząc kły. Wydaje mi się jednak, że pełna temperamentu Dominika Buczek powinna sobie z nimi poradzić i utrzymać się na chwiejnej linie życia".
