Artykuły

Doktor Hanna Zajączkiewicz jest lekarzem - specjalistką otolaryngologii w Szpitalu Uniwersyteckim w Olsztynie oraz śpiewaczką - pedagogiem muzycznym. I tak będzie już chyba zawsze.

Spotkaliśmy się w Instytucie Muzyki na Wydziale Sztuki UWM, gdzie pani doktor uczy emisji głosu i śpiewu solowego. Ona sama także jest znakomitą wokalistką, która swoim sopranem lirycznym potrafi zaczarować publiczność. Jej tytuł doktorski nie jest jednak związany z naukami muzycznymi, ale właśnie z medycyną.

Jest pani lekarzem, który "leczy śpiewająco", czy też śpiewaczką, która lubi medycynę?

- Myślę, że pasuje tu jedno i drugie. Studia muzyczne rozpoczęłam na szóstym roku medycyny, od początku uczyłam się zatem, jak pogodzić ze sobą obie te dyscypliny. Słyszałam wtedy: "Będziesz musiała coś wybrać, przecież nie dasz rady ciągnąć tych dwóch tematów".

A pani - trochę jakby na przekór wszystkiemu i wszystkim - wybrała oba te pasjonujące sposoby na życie zawodowe.

- Tak. Nie jestem wstanie oddzielić muzyki od medycyny i medycyny od muzyki. Muzyka łagodzi obyczaje i dzięki niej stajemy się bardziej wrażliwi oraz gotowi do empatycznego otwarcia na potrzeby drugiego człowieka. A z drugiej strony, pracując ze studentami jako pedagog muzyczny, jestem w stanie więcej im zaofiarować dzięki swojemu wykształceniu i doświadczeniu medycznemu. Śpiew jest nierozerwalnie związany z całą fizjologią głosu, anatomią krtani i to niejednokrotnie pomaga mi w pracy.

Stąd wybór specjalizacji medycznej - otolaryngologii?

- Tak. Mam przyjemność pracy od kilku lat w Klinice Otolaryngologii Chirurgii Głowy i Szyi, kierownikiem której jest prof. Andrzej Kukwa, wybitna postać polskiej otolaryngologii. I z tego powodu oraz bliskości rodziców i brata (mieszkają w Szczytnie - red.) wróciłam na Warmię po 12 latach pracy w Białymstoku.

W Białymstoku też była praca w szpitalu oraz w Akademii Muzycznej?

- Też. Pracowałam tam jako lekarz w Klinice Otolaryngologii Dziecięcej oraz jako pedagog śpiewu na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicznym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina, gdzie wcześniej zrobiłam dyplom, a także w Policealnym Studium Wokalno--Aktorskim.

Próbuję sobie wyobrazić pracę lekarza medycyny jako pasjonującą drogę realizacji siebie. Równie pasjonujący jest na pewno także zawód nauczyciela śpiewu, który sam do tego występuje na scenie. Ale jak to wszystko pogodzić? Czy pani nie musi spać?

- Wyspanie się jest na pewno podstawą sukcesu. Nie wyobrażam sobie realizacji tych trzech pasji bez dobrego wypoczynku w nocy. Natomiast na pewno muszę mieć bardzo skrupulatnie ułożony plan dnia oraz zachowaną ogromną samodyscyplinę. Jestem w zawodzie lekarza już dwunasty rok. Tak samo w zawodzie śpiewaczki i pedagoga. Zdążyłam więc to już sobie jakoś usystematyzować.

Nie pani jedna. Przypomnijmy chociażby słynny olsztyński zespół rockowo--bluesowyThe Doctors, którego członkowie to lekarze.

- Niewątpliwie Olsztyn jest przyjazny osobom, które mają dodatkowe pasje. Wielu moich znajomych lekarzy pasjonuje się śpiewaniem - chociażby w Chórze Okręgowej Izby Lekarskiej, wielu z nich gra także na instrumentach muzycznych. Wielu realizuje także swoje pasje sportowe.

Jak śpiewał kiedyś Rod Stewart, każdy potrzebuje pasji, nawet prezydent...

- To jest podstawa zachowania równowagi w życiu. Kiedy masz pasję do sportu, do muzyki czy do czegokolwiek jeszcze, to ją realizuj.

Ale czy praca lekarza, który musi regularnie bywać na dyżurach w szpitalu, nie koliduje z karierą śpiewaczą? Można by na przykład wyjechać na jakieś tournee wokalne, ale nie można, bo trzyma nas termin kolejnego dyżuru.

- Niewątpliwie jest to trudne. Musiałam na przykład zrezygnować z możliwości aplikowania do teatrów operowych. Ale zostają jeszcze filharmonie czy koncerty solowe i o to staram się dbać. Jestem regularnie zapraszana na występy w Polsce oraz za granicą. Dzięki dobrej koordynacji pracy w klinice mogę tak ułożyć plan pracy, żeby nie tracić tamtych możliwości.

Nigdy nie czułam, że praca śpiewaczki czy pedagoga śpiewu może kolidować z pracą w szpitalu. Kończę ją o godzinie 15, potem jadę na Wydział Sztuki, gdzie pracuję ze studentami, a jeszcze wieczorami bywam w filharmonii, gdzie pracuję jako korepetytor śpiewu z chórem Cantores Varmienses pana profesora Benedykta Błońskiego. Naprawdę da się to pogodzić.

Kiedy coś jest pasją, to przestaje być pracą. A kiedy jeszcze za to płacą, to czy może być piękniejszy sposób zarabiania na życie?

- Wychodząc z tego założenia, pozostaje już tylko robić to dalej z zamiłowaniem. Mam dookoła siebie wspaniałych ludzi, współpracowników oraz kolegów z pracy, którzy zaakceptowali mnie taką jaka jestem, z tymi moimi pasjami. Dzięki temu jest mi łatwiej funkcjonować.

A jakie ma pani najbliższe plany?

- Jeżeli chodzi o medycynę, to kończę teraz specjalizację z zakresu otolaryngologii dziecięcej i staram się powoli przygotowywać do państwowego egzaminu specjalizacyjnego.

A muzyka?

- Uczestniczę w różnego rodzaju kursach, tak zwanych master classach. Regularnie na nie wyjeżdżam, także za granicę. Jestem też dosyć często klasyfikowana do różnego rodzaju konkursów. W ubiegłym roku miałam przyjemność uczestniczyć w międzynarodowym konkursie w Tallinnie w Estonii, skąd przywiozłam trzecią nagrodę. W tym roku również przygotowuję się do konkursu wokalnego i koncertów. Rok 2019 jest w Polsce Rokiem Moniuszki, poszerzam więc swój repertuar o jego przepiękne pieśni, do wykonywania których zachęcam też moich studentów. Są one bardzo wymagające i często mało znane.

Jeżeli chodzi o muzykę - i to na różnych poziomach, to opery Metropolitan w Nowym Jorku i La Scala w Mediolanie nadal chyba wiodą prym na świecie?

- Moim zdaniem, zdecydowanie tak. W Estonii miałam możliwość wzięcia udziału w master class z Olgą Makariną i Sahoko Sato Timpone - śpiewaczkami Metropolitan Opera oraz z Denią Mazzollą Gavazzani z Opery w Mediolanie. Dzięki kontaktowi z wykonawcami o takiej randze człowiek wie, w jakim miejscu jest obecnie i dokąd dąży.

**

Hanna Maria Zajączkiewicz przygodę ze śpiewem rozpoczęła w 2001 roku w Chórze Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku pod dyr. prof. Bożenny Sawickiej, która jako dyrygent i pedagog miała największy wpływ na rozwój muzyczny w jej kolejnych latach. W 2006 podjęła studia na Akademii Muzycznej Fryderyka Chopina w Warszawie, na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicz-nym w Białymstoku, w klasie prof. Urszuli Trawińskiej-Moroz. Studiowała również śpiew solowy w Conservatorio Statale di Musica "E.F. Dall'Abaco" w Veronie (Włochy) w klasie prof. Marii Sokolińskiej-Noto. W roku 2011 ukończyła z wyróżnieniem studia wokalne na Wydziale Instrumentalno--Pedagogicznym Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Białymstoku, w klasie śpiewu solowego prof. Cezarego Szyfmana.

Jest również absolwentką Wydziału Lekarskiego UMB (2007) i studiów doktoranckich UMB przy Klinice Otolaryngologii Dziecięcej UDSK w Białymstoku (2013). Pracuje w Klinice Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi USK w Olsztynie. Ma w swoim dorobku liczne koncerty, zarówno pieśniarskie, orato-ryjno-kantatowe, jak i operowe. Jest laureatką wielu konkursów wokalnych w kraju i za granicą, m.in. I nagroda i nagroda za Osobowość Sceniczną w Regionalnym Konkursie Wokalnym Hetmanowej Izabeli Branickiej w Białymstoku (2010), II miejsce podczas Międzynarodowego Konkursu Giovani Musicisti "Antonio Salieri" w Legnago (Włochy, 2011), II miejsce w 22. Międzynarodowym Konkursie Giovani Musicisti "Citta di Bar-letta" (Włochy, 2012), II miejsce w konkursie Australian Con-certo and Vocal Competition (Australia, 2014) i III nagrodę podczas Alion Baltic International Musie Competition 2018 (Estonia, 2018). Jako pedagog i konsultant prowadzi wykłady i warsztaty z zakresu emisji głosu: od 2012 na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicz-nym Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, a od 2017 w Instytucie Muzyki na Wydziale Sztuki UWM w Olsztynie. Jest korepetytorem emisji głosu w Chórze Cantores Varmienses przy Filharmonii Warmińsko--Mazurskiej w Olsztynie.